Twee jaar lang was de hele wereld in de greep van corona. De angst voor besmetting met het virus was zo groot dat het in veel gesprekken nergens anders over ging. Die angst is, bijna van de ene op de andere dag, verdwenen. De laatste virusvariant stelt, ondanks alle paniek die aanvankelijk gezaaid werd, weinig voor. Het aantal ziekenhuisopnames blijft maar dalen. Vrijwel alle preventiemaatregelen zijn dan ook opgeheven.
Nog veel belangrijker: we hebben nu te maken met een heel andere crisis. Rusland is Oekraïne binnengevallen en de Russische leider Vladimir Poetin dreigt kernwapens te gaan inzetten als we hem proberen te stoppen. Mocht hij dat inderdaad doen, dan is het vermoedelijk afgelopen met de hele wereld. Corona, waarbij je nog een aanzienlijke kans had te overleven, stelt dan opeens weinig meer voor.
Eigenlijk is het enige wat nog aan deze virusziekte herinnert de ontzettend lange tafel waaraan Poetin is gezeten voor overleg met zijn medewerkers. Die zitten niet anderhalve meter bij hem vandaan, maar drie keer zo ver. Als je kennelijk zó ontzettend bang bent voor een besmetting ga je ook niet met atoombommen gooien, zou ik denken. Want de mogelijkheid dat je dan nog lang in leven blijft, lijkt me ongeveer nul.
Zo is de coronatijd, toen iedereen zich druk maakte over het virus, in een oogwenk veranderd in ‘de goede oude tijd’. De ‘maatregelen’, zoals een lockdown en ‘handen stuk wassen’, liggen ver achter ons. Geen mens – met uitzondering van een paar halvegare wappies wellicht – heeft het er nog over. Dolgraag zou ik me nog eens opwinden over het zigzagbeleid van het kabinet in de pandemie, maar ik kan er de energie niet meer voor opbrengen. Mijn ergernis erover van nog maar zo kort geleden (en over een heleboel andere dingen trouwens) is helemaal verdwenen. Mogelijk verandert dat weer als er een nieuwe, superbesmettelijke en levensgevaarlijke variant wordt ontdekt. Maar eerlijk gezegd denk ik het niet. Poetin heeft de coronapaniek verjaagd.
Moeten we nu uit solidariteit de verwarming een tandje lager zetten en minder vaak douchen, zoals je hier en daar (vooral ter linkerzijde) hoort? Voorlopig leef ik op de oude voet verder. Maar dat we de gevolgen van de Oekraïnecrisis (zo zal ik het gemakshalve maar noemen) nog gaan ondervinden, sluit ik lang niet uit. Misschien valt het mee en bindt Poetin morgen of volgende week in. Misschien ook maken zijn kompanen hem wel een kopje kleiner. Zijn verre voorganger Jozef Stalin schijnt ook niet geheel vrijwillig het tijdelijke met het eeuwige te hebben verwisseld. Maar het lijkt me verstandiger nergens op te hopen.
Geef een reactie