Het was (en is) de gewoonste zaak van de wereld: één kind op het stuurstoeltje van de fiets en het andere op de bagagedrager. Ik zie me nog fietsen… ’n Arm af en toe achterwaarts beschermend om dat kleine lijfje…. Verder lezen →
Door de bomen zie ik de zee niet meer, wat logisch is omdat ik tussen de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse Vallei woon. Het dichtstbijzijnde water is op twee minuten lopen van ons huis: het Valleikanaal. Dat is in de… Verder lezen →
In de het begin van de 17e eeuw gingen de Nederlandse kunstschilders stillevens schilderen, een genre overgewaaid uit Vlaanderen en Italië, aanvankelijk bedoeld als oefening voor de kunstenaar in opleiding. Wij zijn in het Rijksmuseum te Amsterdam. De collectie van… Verder lezen →
Niemand heeft me tot nu toe ooit gevraagd om een lint door te knippen. En de tijd begint zo langzaamaan te dringen… De allermooiste ‘linten’ die ik hàd kunnen doorknippen waren de navelstrengen van mijn drie kinderen. Maar dat deden… Verder lezen →
‘Je zou eens ’n puzzel moeten kopen’, zei ze, ‘echt iets voor jou’. Omdat ik weet dat ze me een goed hart toedraagt zei ik niet meteen nee. Echt iets voor mij? Ik loop me toch echt niet de blaren… Verder lezen →
Zes bestellingen, variërend van worstenbroodjes, broodje Brie, broodje kroket, broodje ei tot ‘n zalmslaatje. Witte wijn en ’n blonde Trappist van La Trappe. We zaten immers in Tilburg. Een half dozijn vakbroeders om na dik twee jaar weer eens bij… Verder lezen →
De man bestelde een dozijn escargots, zwierig als een Bourgondiër en met de kennelijke honger van een boer uit Picardië. De ober zette even later gracieus een groot bord met twaalf slakkenhuisjes op tafel en trok zich discreet terug. De… Verder lezen →
‘De Soepbijbel’ heb ik de deur uit gedaan. Cadeau gedaan aan iemand die er zichtbaar blij mee was. Ik ben niet zo van de soepen. Voor een bakbananen-maissoep of zelfs een komkommer-yoghurtsoep met walnoten hoef je me niet wakker te… Verder lezen →
‘Toen ik in Zuid-Afrika was omschreven de mensen mij daar zo: ‘Ze komt binnen met een fonkel in die oog en een huppel in die stap’. Mooi, toch?’. Caroline Pauwels zal er ongetwijfeld om gelachen hebben toen ze dat over… Verder lezen →
Je kunt er aan verslaafd raken: grasduinen in archieven; bladeren op internet, zoeken naar human interest. Al doende kwam ik een verhaal tegen uit 2017, over de toen 93-jarige Clarence Purvis, uit Glennville in de Amerikaanse staat Georgia. Zijn vrouw… Verder lezen →
© 2025 Dwarsliggers — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑
Het zijn geweldige projecten die hier en daar een klein beetje bedenkelijk zijn. Maar och mensen zijn veelal kort van…
Ergens in geloven zonder bewijs, zonder herhaalbare observatie, daar ben ik ook geen fan van. Een heilig boek of schrift(en)…
Sorry André, helemaal nooit gereageerd, maar het is nooit te laat om je het allerbeste te wensen! Bij deze, een…
Jammer beste Heer F Kockelmans, Meestal heb ik het wel binnen de eerste vijf regels door wie het is [hobby…
Een geloofwaardige weg met Dijkhoff als voorbeeld gaat hem niet worden, F Kockelmans, heb je trouwens wel eens overwogen om…