Tag Frans Wijnands

Twee van hetzelfde….

Nog voordat ik de eerste marktkraam zie, hoor ik het pierement, het draaiorgel. Dat wonderlijke geluid dat, net als de buitelende klanken van een carillon, zo onmiskenbaar Nederlands is. Op de zaterdagmarkt van onze woonplaats Veenendaal staat elke week een… Verder lezen →

Leer ze durven denken…

Mijn hele jeugd heb ik, samen met mijn ouders, jongere broer en zus, naast een leuk gezin gewoond, met kinderen van onze leeftijd. Prima buren. Maar in tegenstelling tot ons moeder zei de goeiige buurman regelmatig tegen zijn kinderen dat… Verder lezen →

Varend door riolen…

In het trappenhuis van ons kleine appartementencomplex heeft de buurvrouw een schattig sinaasappelboompje gezet. Bloedsinaasappeltjes van de hellingen van de Etna?! Tuurlijk niet. Hooguit mandarijntjes, waar de jong gestorven dichter Hans Lodeizen (1924-1950) zijn vader aan herinnerde: Vader, hier zijn… Verder lezen →

Communiceren met het hart…

Het was me eerlijk gezegd ontgaan, maar alweer twee weken geleden, op 24 januari, was het de naamdag van de heilige Franciscus van Sales. Dat had ik moeten weten, want hij is de patroonheilige van journalisten en schrijvers. Katholieke, wel… Verder lezen →

Het potlood en de gum…

Het was (en is) de gewoonste zaak van de wereld: één kind op het stuurstoeltje van de fiets en het andere op de bagagedrager. Ik zie me nog fietsen… ’n Arm af en toe achterwaarts beschermend om dat kleine lijfje…. Verder lezen →

‘n Zandhaas als sterrenbeeld…

Door de bomen zie ik de zee niet meer, wat logisch is omdat ik tussen de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse Vallei woon. Het dichtstbijzijnde water is op twee minuten lopen van ons huis: het Valleikanaal. Dat is in de… Verder lezen →

Niet alle koningen zijn wijs….

Het is voor veel mensen een gewoonte om de kale kerstboom meteen na Driekoningen op straat te zetten, of in de tuin als het er een met kluit is. Kerstbomen zijn de verschoppelingen op ons Kerstfeest: liefdevol in huis gehaald,… Verder lezen →

Een knipoog van je opticien

Een aal die bij diverse bieren het oude jaar had zitten vieren werd, toen hij na een warme prak de hoofdverkeersweg overstak om daar het nieuwe in te halen, opeens verdeeld in vier kwart-alen. Zo beschrijft taalkunstenaar Kees Stip (1913-2001)… Verder lezen →

Jozef & Zoon

Terwijl Maria de geit melkte luisterde ze naar het getik van de hamer waarmee Jozef in zijn kleine werkplaats spijkers sloeg in wat hijzelf het fijnste meubelstukje vond dat ‘ie ooit gemaakt had: een wiegje. Je zou er niet aan… Verder lezen →

Een drijvend eiland van ijs…..

Als je geluk hebt kun je een stuk gletsjer of een halve ijswand zien afbreken. Mwow! Daar kun je mee thuiskomen en het trots laten zien aan wie het wil zien. Want je hebt alles gefotografeerd en/of gefilmd. Je hebt… Verder lezen →

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 Dwarsliggers — Ondersteund door WordPress

Thema door Anders NorenOmhoog ↑