De nieuwste rage is het besmeuren van kunstwerken ter wille van het klimaat. De afgelopen dagen ondergingen onder meer drie wereldberoemde schilderijen een dergelijke behandeling. ‘De Zonnebloem’ van Vincent van Gogh, ‘Les Meules’ van Claude Monet en ‘Het meisje met de parel’ van Johannes Vermeer werden verontreinigd met tomatensoep of aardappelpuree. Ook lijmden de daders zich soms vast aan de museummuren bij wijze van protest tegen de opwarming van de aarde. De eeuwenoude doeken liepen weliswaar geen onoverkomelijke schade op, maar dat had er ook nog moeten bijkomen.

Op diverse plekken (ook op deze website) is al betoogd dat kunstwerken (waarvan de makers overigens al heel lang dood zijn) niets, maar dan ook helemaal niets te maken hebben met het broeikaseffect of wat dan ook. De acties hebben dus geen enkele zin.

Niettemin citeerden sommige media – zoals de om het milieu zeer bezorgde Volkskrant – wetenschappers die betoogden dat je op dergelijke wijze wel degelijk een hoop publiciteit kunt trekken.

Dat is op zich waar. Wie stilletjes in een hoekje voor zich uit staat te mompelen dat de aardbol naar de haaien gaat door de CO2-uitstoot krijgt geen enkele journalist op bezoek. Wie daarentegen etenswaren naar een erkend meesterwerk gooit haalt alle kranten en andere nieuwsmedia. Bovendien vechten tv-talkshows om hem (haar) als gast te kunnen begroeten.

De vraag is alleen wat al die aandacht oplevert. Overtuig je klimaatsceptici van je gelijk als je jezelf vastlijmt aan ‘Het parelmeisje’? Mij lijkt van niet. Door schilderijen te bekladden win je hooguit de sympathie van degenen die het toch al met je eens waren. Hooguit, want een hoop mensen die de opwarming van de aarde afwijzen, wijzen het verontreinigen van kunstwerken net zo fel af. Ik kan me niet voorstellen dat iemand die meent dat ‘het klimaat’ een hype is van links deugvolk overtuigd raakt doordat fanaten in musea zich aan muren vastplakken of iets dergelijks.

Wat je daar wel mee bereikt is dat musea gaan zorgen voor strengere bewaking. Bezoekers krijgen een intensieve controle om na te gaan of ze geen tomatenpuree, lijm of mesjes bij zich hebben. Een waterdichte inspectie lijkt mij onmogelijk, maar niettemin zullen de directies van kunsttempels het proberen. Die extra maatregelen kosten geld. Iemand moet dat betalen. Je hoeft niet lang te raden wie er voor de kosten gaat opdraaien.

Kortom: het klimaat schiet met je ‘ludieke’ protesten niets op en de museumbezoeker is duurder uit. Maar je bent natuurlijk wel te gast geweest bij Jinek waar je je reet aan een tafel hebt kunnen vastlijmen.