De eerste keer dat ik mocht stemmen was in 1972. Ik was toen 20 jaar oud. De stemgerechtigde leeftijd bedroeg tot dan toe 23 jaar, maar was eerder in 1972 verlaagd tot 18 jaar.

Door omstandigheden die hier niet ter zake doen, kon ik niet persoonlijk naar het stembureau, zodat ik iemand moest machtigen namens mij een stem uit te brengen. Ik koos mijn moeder en gaf haar opdracht op de PPR te stemmen. Dat was een kleine, ietwat Christelijk bewogen partij die later in GroenLinks is opgegaan. Haar lijsttrekker was de destijds niet onpopulaire Bas de Gaay Fortman.

De PPR deed het helemaal niet slecht bij die verkiezingen in 1972. Ze steeg van 2 naar 7 zetels en kwam uiteindelijk ook in een kabinet onder leiding van Joop den Uyl.

Maar of ik aan die overwinning veel heb bijgedragen weet ik niet. Mijn moeder zei later dat ze namens mij had gestemd op haar eigen partij. Dat was de KVP, de Katholieke Volkspartij, die in 1980 met de twee protestant-christelijke partijen ARP en CHU is samengesmolten tot het CDA.

Of mijn moeder het echt meende of dat ze maar een grapje maakte, is me nooit duidelijk geworden. Ze lachte er in elk geval ietwat gemeen bij. Ze had ook nogal de neiging  provocerende dingen te zeggen om mensen op de kast te krijgen. Hoe dan ook, ik kan het niet meer navragen, want mijn moeder is in 2012 overleden.

Of ik in mijn leven een keer op (een voorloper) van het CDA gestemd heb weet ik dus niet. Ik ben er niet helemaal gerust op, moet ik zeggen. Vandaag de dag zou ik ook zeker niet meer op de PPR stemmen, mocht die partij nog bestaan. Wel heb ik bij de verkiezingen van vorig jaar voor de PvdA gekozen, die toen één lijst vormde met GroenLinks.

De KVP, die ook in 1972 al sterk aan de verliezende hand was,  ging zoals gezegd 18 jaar later op in het CDA. Die fusiepartij wist de neergang tijdelijk te stoppen. In de jaren tachtig was ze zelfs zeer succesvol onder Ruud Lubbers. Ook in de eerste jaren van deze eeuw boekte ze triomfen met Jan Peter Balkenende als lijsttrekker. Het CDA had in die jaren nogal een rechts karakter, al regeerde het soms (uit tactische overwegingen neem ik aan) met linkse partijen.

Tegenwoordig is het Christen Democratisch Appèl, zoals de volledige naam luidt, een klein partijtje. Bij de verkiezingen van vorig jaar haalde ze maar 5 Kamerzetels. In plaats van rechts is ze tegenwoordig vrij links. Haar leider, Henri Bontenbal, neemt regelmatig op scherpe toon afstand van het extreemrechtse kabinet dat nu regeert.

De PPR mag dan in 1990 met PSP, CPN en EVP zijn opgegaan  in GroenLinks, die partij heeft haar beste tijd alweer gehad. Ze werkt al jaren aan een fusie met de PvdA, die het ook al niet geweldig doet.

Heel veel verschil is er volgens mij niet meer met het huidige CDA. Het zijn/waren allebei progressieve partijen met vage christelijke wortels.

Toch wil ik er nog best – zij het niet zonder tegenzin – voor uitkomen dat ik ooit voor de PPR heb gekozen. En ik hoop dat mijn moeder alleen zei dat ze voor mij op de KVP heeft gestemd om mij de stuipen op het lijf te jagen.