In een special op de teevee kijkt de documentairemaker met een glas whiskey in zijn hand uit over de glooiende heuvels van Schotland. ‘Je proeft het landschap,’ zegt hij voordat hij ons meeneemt naar pubs en stokerijen van Edinburgh tot Ullapool, van Glasgow tot Inverness. Hij nipt er met waarden en stokers van glazen whiskey met zichtbaar welbehagen. Ad fundum soms ook, want hoe je je whiskey drinkt doet er niet toe, als je het maar drinkt. Liefst dagelijks.
De documentairemaker staat met een boer op zijn akker tussen de ruigten van de Highlands. De boer wrijft de gerstekorrels uit een aar barley en zegt met een brede armzwaai: ‘Niet alleen het uitzicht is uniek in al haar pracht, ook de samenstelling van de grond is uniek. In heel Schotland is er geen betere te vinden en daardoor geen betere whiskey dan de mijne.’ Consument en producent. Annie en ik zijn onder de indruk van hun liefde voor Schotland en de whiskey. Wij willen het zelf ervaren.
Maar… op weg naar Cape Wrath in het uiterste noordwesten worden we lek gestoken door de midges, knoeten, kleine zwarte mugjes niet groter dan een fruitvlieg. Horendol van de jeuk worden we. Bij Cape Wrath hebben we weliswaar een spectaculair uitzicht over de oceaan, maar… die behaagt het om de ene hoosbui na de andere op ons af te sturen en dwingt ons de tent weer in te pakken.
Vierhonderd kilometer zuidelijker bij het dorp Crieff zoeken we troost in The Glenturret, de oudste nog werkende distilleerderij van Schotland. De gids vertelt over het distillatieproces bij de manshoge, roodkoperen distilleerketels met meters en klokken en afvoerbuizen, voert ons langs de rijen eikenhouten vaten en toont ons de schappen met honderden verschillende whiskey’s. We snuiven de geuren op van barley, verse gist en zoete aroma’s.
De tour eindigt in de shop waar we een bodempje single malt krijgen. Wat een ervaring. Een zomers genot van zoete bramen en vanille en het aroma van sinaasappelbloesem met de rijke smaak van rijp fruit met tonen van bruine suiker en honing en een romige toffee-textuur op de afdronk. Dat is nog eens wat anders dan de Old Tennessee, of liever Old Tennisshoe, die we ooit in de USA hebben geproefd.
Geef een reactie