Niemand zal er serieus rekening mee gehouden hebben dat het Europees Parlement Wopke Hoekstra zijn benoeming tot eurocommissaris voor het klimaat zou blijven onthouden. Maar zonder slag of stoot ging het allemaal bepaald niet. Wopke moest zich eerst zo groen gedragen alsof hij Jesse Klaver in eigen persoon was. Van bijna alles wat hij eerder had verklaard over het onderwerp milieu diende hij niet alleen afstand te nemen, hij moest er ook zijn excuses voor aanbieden.

Het mag duidelijk zijn dat hij als de ras-CDA’er die hij nu eenmaal is, wel gewend is om nu eens naar rechts te buigen en dan weer naar links. Al naar gelang het uitkomt. Maar het staaltje gedraai en gehuichel dat de voormalige minister van Buitenlandse Zaken in Brussel ten beste gaf, was niettemin opmerkelijk (om geen ander woord te gebruiken).

De vraag is: waarom gaf Hoekstra zich al die moeite?

Natuurlijk: als CDA-leider kon hij niet langer aanblijven, mocht hij dat al gewild hebben. Wopke heeft er de afgelopen jaren zo’n puinhoop van gemaakt dat zelfs zijn trouwste fans inzien dat het voorbij is.

Ook een terugkeer in het nieuwe kabinet is voor hem hoogst onzeker. Waarschijnlijk gaat zijn partij bij de verkiezingen zoveel verliezen dat de christendemocraten hooguit nog een piepklein bijrolletje kunnen blijven spelen op het Haagse toneel. Een functie als minister van Buitenlandse Zaken zit er niet meer in. Laat staan dat Financiën voor een CDA’er zou zijn weggelegd. Mocht Hoekstra daarvoor al in aanmerking komen.

Een normaal mens zou daarom afscheid genomen hebben van de politiek. Voor ex-ministers is de arbeidsmarkt behoorlijk gunstig. Waarom niet teruggekeerd naar McKinsey, of anders naar Shell? Daar moet voor iemand met Hoekstra’s achtergrond toch nog wel emplooi te vinden zijn?

Maar Wopke koos ervoor om in Brussel een potje te gaan jammeren en smeken. Wat mag hem bezield hebben? Het baantje dat hij met zoveel moeite in de wacht heeft weten te slepen is maar voor een jaar. Daarna zijn er Europese verkiezingen. Uiteraard is het in theorie mogelijk dat hij opnieuw wordt voorgedragen als Europees Commissaris. Maar dat lijkt me toch echt theorie.

Ik mag aannemen dat het nieuwe kabinet – waarvan je moet afwachten hoe het eruit zal zien – weinig behoefte heeft om zich in Brussel door een CDA’er te laten vertegenwoordigen. Het meest voor de hand liggend lijkt mij dat VVD’er Mark Rutte – tegen die tijd ex-premier – naar de Europese hoofdstad verkast. Vanzelfsprekend krijgt hij dan meteen de leiding van de Europese Commissie. En mocht toch iemand anders op het EU-schild worden geheven – voor een lagere post – dan in ieder geval een lid van een serieus te nemen partij. Dus geen christendemocraat.

Wopke kan dan alsnog terug naar McKinsey of Shell, of naar een andere plek waar ze hem nog willen hebben. Met het schaamrood op de kaken en de staart tussen de benen. Wat een toekomstbeeld!