De informateurs Johan Remkes en Wouter Koolmees zijn druk bezig een kabinet te smeden van VVD, D66, CDA en ChristenUnie. Maar ze willen zich niet beperken tot de huidige coalitiepartijen, hebben ze laten weten. Ze hopen ook op ‘een vruchtbare samenwerking’ met de ‘linkse wolk’, PvdA en GroenLinks. Eerder zei Remkes graag ministers van deze partijen in het nieuwe kabinet te verwelkomen.
Er is alleen een probleem. De twee partijen willen niet. Hun leiders, Lilianne Ploumen en Jesse Klaver, doen daar bepaald niet mistig over. Ploumen zegt ‘geen enkele rol’ te zien voor de PvdA bij de vorming van een centrumrechtse kabinet. En ook Klaver houdt halsstarrig de boot af. Hij gaat geen ministers leveren, punt uit.
Hoe moet dit nu verder? Met permissie: Remkes en Koolmees pakken het volgens mij helemaal verkeerd aan. Je moet niet openlijk hengelen naar steun van partijen buiten de coalitie. Kandidaten van buiten dien je zelf te benaderen. Je moet ze stiekem ‘losweken’. Zo deed Jaap Burger dat in 1973. Hij praatte met onder anderen Jaap Boersma (ARP) en Dries van Agt (KVP) en wist ze te bewegen tot het linkse kabinet-Den Uyl toe te treden. Of hun partijen het daarmee eens waren vroeg hij helemaal niet.
Dat lijkt me de juiste werkwijze voor Remkes en Koolmees. Ze moeten op zoek naar politici van PvdA of GroenLinks van wie ze vermoeden dat die wel zouden willen. Als ze die eenmaal hebben gestrikt volgt de rest vanzelf.
De vraag is wel: welke linkse politicus zou bereid zijn in een kabinet van VVD, D66, CDA en ChristenUnie plaats te nemen? Ik ben natuurlijk geen informateur, maar ik heb wel een tip voor Remkes en Koolmees. Waarom gaan ze niet eens lunchen of iets dergelijks met … ssst! … Ronald Plasterk? PvdA’er in hart en nieren toch? Al tientallen jaren lid. Was namens de sociaaldemocraten minister in Balkenende IV (Onderwijs) en Rutte II (Binnenlandse Zaken). Werd in 2012 bijna partijleider. Met 31,6 procent eindigde hij als tweede achter winnaar Diederik Samsom. Kortom: op het verleden van Ome Roon (zoals Powned hem noemde) valt niets aan te merken. Op de wetenschappelijke status van deze moleculaire geneticus trouwens evenmin. Prof. dr.! Kan lang niet iedereen hem nazeggen.
Jammer genoeg kreeg zijn politieke loopbaan een nogal abrupt einde toen eind 2017 Rutte III de plaats innam van Rutte II. Plasterk moest vertrekken uit zijn ministerie en uit de Haagse politiek, naar het schijnt niet tot verdriet van de meeste PvdA’ers. Gelukkig vond hij onderdak bij De T., waar hij in een wekelijkse column zijn standpunten mag blijven rondbazuinen. Die zijn niet altijd in lijn met die van zijn partij, om het zacht uit te drukken. Plasterk is tegen het klimaatbeleid dat de PvdA voorstaat. Hij heeft zich al diverse malen uitgesproken voor kernenergie, in het linkse milieu nog steeds vloeken in de kerk. Voor iemand als Mark Rutte of Wopke Hoekstra dus de ideale partner.
En dat hij zich afzet tegen de gangbare PvdA-standpunten maakt hem juist een makkelijke prooi voor Remkes en Koolmees. Ik vermoed dat hij met een natte vinger is te lijmen. Zeker omdat hij – ik druk me nu weer zeer voorzichtig uit – niet geheel gespeend is van ijdelheid. Wat zou ome Roon in zijn vuistje lachen als hij straks bij de koning op het bordes staat, terwijl Lilianne en Jesse zich thuis voor de buis zitten te verbijten.
En wat kan de PvdA doen? Hem royeren als lid? De man met wie Ploumen nota bene bijna vijf jaar in een kabinet heeft gezeten? De KVP heeft Van Agt tenslotte ook niet op de keien gezet toen hij met de superlinkse Joop den Uyl ging regeren. Integendeel: hij werd de eerste CDA-leider.
Geef een reactie