In 1902 koopt de schatrijke uitgever Walter Blackie in Helensburgh ten westen van Glasgow een stuk grond om er een huis op te bouwen. Talwin Morris, de illustrator van de uitgeverij, brengt hem zijn vriend Charles Rennie Mackintosh onder de aandacht. Blackie gaat niet zonder meer in zee met de jonge architect van vierendertig jaar oud, maar het gedurfde ontwerp van The Willow Tearoom geeft de doorslag.

Blackie geeft Mackintosh de vrije hand, maar eist dat het gebouw grof gestuukte, grijze muren krijgt en een dak van leisteen in plaats van de gebruikelijke bakstenen, houten balken en rode dakpannen. The Hill House wordt een van Mackintosh’ mooiste creaties. Zijn vrouw Margareth Macdonald ontwerpt samen met hem het interieur.

Annie en ik rijden door het golvende Schotse landschap met zijn meanderende beken, heidevelden en grazende schapen. Vanuit de verte zien wij The Hill House onder de blauwe lucht en zetten de auto in stille bewondering aan de kant. Wij waren al onder de indruk van The Willow Tearoom, The Hill House overtreft onze verwachtingen. Zelfs nu in de 21ste eeuw doet het gebouw in zijn bedrieglijke eenvoud modern aan met het sobere grijs en de speelse uitbouwen.

Wij lopen door de hal, bezichtigen de kamers met tafels en stoelen, kasten en secretaires, lampen en vazen in de British Art Nouveau Style met florale motieven in roze en groen. Niets kan hier afbreuk aan doen. Hoewel? Tot ons ongeloof stuiten we op een kamer met donkere meubels en gordijnen en kleden van zwaar velours in Victoriaanse stijl: de wens van echtgenote Anna Blackie. Mackintosh moet zijn nagels hebben stukgebeten, zo stellen wij ons voor. Na een paar jaar kwam hij op bezoek, berispte mevrouw, omdat zij in de delicate halfschaduw van de hal een vaas met gele tulpen had neergezet en haalde zijn gram.

Ik weet niet of het iets te maken heeft met die Victoriaanse kamer, maar er gaan geruchten, dat het huis wordt bezocht door de geest van Walter Blackie. Er zou een schim zijn gezien, in het zwart gekleed, met een lange zwarte cape, dwalend door de kamers, om weer spoorslags te verdwijnen. Getuigen hebben melding gemaakt van de geur van sigarenrook zonder te zien waar die vandaan kwam.