PvdA-Kamerlid Henk Nijboer stelt zich niet beschikbaar voor de lijst van zijn partij bij de verkiezingen. Hij is bang dat de samenwerking met GroenLinks uitdraait op een overname. Nijboer vreest dat de partij van Jesse Klaver te veel de overhand zal krijgen. Dat laat hij doorschemeren in een brief op Twitter, of X, zoals het sinds kort heet.
Voor de gematigde PvdA-stemmer lijkt me dat slecht nieuws. Nijboer zit elf jaar in de Tweede Kamer. Hij maakt daar deel uit van de niet-radicale groep in zijn fractie. Het besluit van Nijboer – ‘met pijn in het hart’ – zou voor degenen die een voorzichtige aanpak voorstaan wel eens een flinke teleurstelling kunnen betekenen. Misschien stemmen zij straks wel niet meer op de linkse combinatie.
Anderzijds: voor een fusie bestaat niet echt een alternatief. De PvdA telt nog maar negen zetels. Dat kunnen er misschien bij de volgende verkiezingen twaalf of dertien worden, maar niet veel meer. De kans dat de sociaaldemocraten ooit eens zelfstandig 38 zetels weten te scoren – een tijd die Nijboer nog heeft meegemaakt – mag wel als niet-bestaand worden getaxeerd. Overigens is ook GroenLinks gedwongen klein te blijven als de fusie niet doorgaat.
Bij de beslissing van Nijboer om zich niet te kandideren zijn wel enkele kanttekeningen te maken. Om te beginnen had hij al vanaf het prille begin moeite met de linkse krachtenbundeling. Wellicht hoort hij bij het groepje verstokte PvdA’ers die van geen verandering willen weten, hoe hoog de nood ook is gestegen. De club van ex-partijvoorzitter (en Kamerlid) Hans Spekman, zal ik maar zeggen.
Daar komt bij dat Nijboer zich na het vertrek van fractievoorzitter Lilianne Ploumen aanvankelijk meldde als haar opvolger. Uiteindelijk gaf de fractie de voorkeur aan Attje Kuiken. Het zou dus kunnen dat Nijboer vooral handelt uit persoonlijke frustratie.
Maar goed, de nieuwe fractie zal Nijboer dus moeten missen. Dat stemt niet optimistisch over de koers van de nieuwe club. Het valt te hopen dat Frans Timmermans (de beoogde en ongetwijfeld straks ook de gekozen fractieleider) een mogelijk afglijden van de PvdA richting GroenLinks zal weten tegen te houden. Timmermans heeft de laatste jaren wel furore gemaakt in Brussel als ‘klimaatpaus’, maar hij is van oorsprong niet zweverig links. Een poging van PvdA-coryfee Job Cohen en de eerder genoemde Spekman om een linksere richting in te slaan beantwoordde Timmermans met een sneer naar de SP. Hij zei (in 2012) dat ze bij die partij praten over ‘een verleden dat nooit heeft bestaan in de hoop mensen aan boord te krijgen voor een toekomst waarvan ze weten dat die zich nooit zal voordoen’. Zou zo iemand de PvdA nu gaan overleveren aan GroenLinkse luchtfietserij?
9 augustus 2023 op 21:15
De PvdA als geheel is al jaren flets. Als Nijboer “gematigd” is en links daar van “radicaal” (lol) , wat maakt dat Cohen en Spekman dan? Dat waren een van de weinige PvdA ers die ok wel mocht. Met nog iets van een rood hart, niet socialistisch ge naar mijn idee maar echt rood is de PvdA al sinds lange lange tijd niet meer. Met gewoon een ouderwets sociaal programma zie ik ze nog wel wat stemmen winnen, niet met dat fletse gedoe (en krankzinnige neo-liberale vrije markt uitstapje van de jaren 90) van de afgelopen decennia. Geef mij maar gewoon rood met een mooie lik groen, want deze planeet moet immers nog een tijd mee.