Minister Piet Adema van Landbouw heeft de Tweede Kamer niet de waarheid verteld. Vorige maand kreeg hij al van de Europese Commissie te horen dat het afgelopen was met de soepeler mestregels voor Nederland. De uitzonderingspositie voor de Nederlandse boeren, die meer mest mogen uitrijden dan hun buitenlandse collega’s, zou verdwijnen.

Maar Piet hield de Brusselse brief in een Kamerdebat onder de pet. Angstvallige Adema was bang dat er te veel rumoer zou ontstaan als hij zich openhartig toonde. Dat zou de onderhandelingsruimte met Europa maar beperken. Daarom zweeg hij. Om er al snel achter te komen dat er niks te onderhandelen viel.

Absoluut verkeerd natuurlijk. Bewindslieden horen het parlement niet voor te jokken. Dat laatste geldt als een politieke doodzonde.  Kortom: aftreden. Wegwezen. Oprotten.

Maar Adema hoeft niet weg. De motie van wantrouwen die de PVV (traditiegetrouw) tegen hem indiende, is niet aangenomen. Ze kreeg op geen stukken na voldoende bijval. De coalitiepartners keken wel uit. Want over zo’n anderhalve maand zijn er verkiezingen. Voor de Provinciale Staten weliswaar, maar toch: verkiezingen. Wat voor beroerde indruk zou het op de stemgerechtigden maken als een minister nu zijn biezen moest pakken?

Adema mag dan wel lid zijn van juniorpartner ChristenUnie, zoiets zou ook afstralen op de andere drie. Dus never nooit niet gingen zij een oproep dienaangaande aan een meerderheid helpen. Dit beseffende stemden ook veel oppositiefracties tegen. Wat heeft het voor zin een kansloze motie te steunen? Zeker als die afkomstig is van de verwerpelijke partij van Geert Wilders.

Daar kwam trouwens nog iets bij. Adema is niet de eerste minister van Landbouw van dit kabinet. Hij is al numero twee in een dik jaar tijd. Een paar maanden geleden nog maar volgde hij zijn partijgenoot Henk Staghouwer op, die er niets van had gebakken. Niet dat Adema er wel iets van bakt, maar dat hoeft voorlopig niet tot nare maatregelen te leiden. Anders zou het geleken hebben alsof partijleider Gert-Jan Segers, van wie de Kamer nog maar zo kort geleden met bewogen woorden afscheid nam, de verkeerde plaatsvervanger de wei in heeft gestuurd. Dat konden we Gert-Jan toch niet aandoen? En bovendien: dan zou de kiezer helemáál denken dat het in het kabinet een duiventil is, zo zullen de regeringspartijen geredeneerd hebben.

Adema kwam gisteren daarom weg met het aanbieden van oprechte en diepgemeende excuses. De beschaamde bewindspersoon zal het nooit meer doen. Heus niet. Eerlijk waar niet.

Er bestaat natuurlijk een kansje dat Prutsende Piet alsnog het veld dient te ruimen. Na de Provinciale Statenverkiezingen zal de wereld er heel anders uitzien. Bovendien is het dan alweer een hele poos geleden dat Segers de Kamer vaarwel zegde. Met zijn gevoelens hoeft de coalitie geen rekening meer te houden.

De opvolgster van Segers, Miriam Bikker, kent de smaak van doorgeslikte meloenen tegen die tijd vermoedelijk al als geen ander. En de GristenUnie heeft tenslotte niet meer dan vijf zetels.