Het gaat niet de goede kant op met Pieter Omtzigt. Toen hij, een paar weken geleden nog maar, de komst van een eigen partij aankondigde, was er helemaal niks aan de hand. Omtzigt was razend populair en werd door links en rechts eerbiedig bejegend. Niemand durfde het aan om hem, de onthuller van het toeslagenschandaal en zoveel andere ergerlijke affaires, van iets kwalijks te verdenken, laat staan te beschuldigen.

Maar nu, slechts een maandje verder, begint de situatie sterk te veranderen. En niet in Pieters voordeel. In de peilingen is hij aan het zakken. In plaats van de eerder beloofde 46 zetels, haalt hij er volgens de prognoses niet meer dan een kleine 30. En zelfs dat is nog lang niet zeker. In sommige polls is zijn partij niet eens meer de grootste.

Maar ook personele problemen steken de kop op. Eerst moest Omtzigt al na enkele uren afscheid nemen van iemand die hij kort daarvoor tot woordvoerder had benoemd: voormalig VVD-Kamerkandidaat Onno Aerden. Die had zich op Twitter behoorlijk negatief uitgelaten over de BoerBurgerBeweging (BBB) en dat kon natuurlijk niet. De negatieve tweet was weliswaar al van een tijdje terug, maar Pieter liet blijken dat hij het klappen van de zweep kende. Bij te verwachten negatieve publiciteit moet je meteen ingrijpen. Exit Aerden.

De tweede affaire is pijnlijker. Hein Pieper, de voorzitter en medeoprichter van NSC, heeft ook zijn functie beëindigd. Om ‘persoonlijke redenen’, luidt de formele motivatie van dit besluit, maar dat kennen we. Pieper was er door een werknemer in een vroegere functie op betrapt dat hij naar porno keek. Kort daarna kreeg die werknemer ontslag. Een en ander speelde zich bijna 20 jaar geleden af, maar met dat excuus kom je vandaag de dag niet meer weg. Pieper de laan uit, want zoals gezegd: Pieter kent het klappen van de zweep. Dat mag ook wel, want hij heeft vóór hij voor zichzelf begon een kleine twintig jaar voor het CDA in de Tweede Kamer gezeten.

Na het verschijnen van het desbetreffende persbericht hield Omtzigt zich wijselijk niet bereikbaar voor commentaar. Wat moet je ook zeggen?

De kandidatenlijst die Omtzigt een dikke week geleden presenteerde heeft nog niet tot gedwongen wijzigingen geleid, maar ik vrees voor hem dat dat niet lang meer zal duren. Over minstens twee kandidaten is reuring gerezen. De eerste is Aant Jelle Soepboer, een Fries, die op grond van (nogal vage) beschuldigingen neonazistische sympathieën worden toegedicht. Hij staat 7e op de lijst. Nummer 2 betreft NRC-columniste Rozanne Hertzberger (17e op de lijst), die zich heeft ingespannen het blog GeenStijl verboden te krijgen. Daarmee heeft ze zich geen vrienden gemaakt in de extreemrechtse hoek. Dat is een gezelschap dat vaak de media zoekt en dat tot dusver een krachtige steunpilaar voor Omtzigt vormde.

Deze steunpilaar zal Pieter overigens binnenkort toch kwijtraken, want hij moet zijn verkiezingsprogramma nog openbaar maken. En dat zal heel wat punten bevatten die extreemrechts niet bevallen, mag ik aannemen. Links (al dan niet extreem) eveneens, vermoed ik zo.

Pieter begint kennelijk te beseffen dat het verkeerd gaat met zijn partij. Eerst zegde hij nog toe dat hij geen premier wilde worden van het nieuwe kabinet, omdat hij Kamerlid het hoogste achtte. Van deze belofte, waar veel aanhangers niks van bleken te snappen, lijkt hij terug te krabbelen.

Geen zorgen, hoor. NSC eindigt niet als grootste partij, dus de kans dat Omtzigt als minister-president het Torentje zal betreden is heel klein. Of zeg gerust afwezig.