Ik lig hier in een duinpan op Terschelling te genieten van de zon. Het is volkomen stil. Op een squadron straaljagers na dan, dat opgestegen is om de Vliehors te bestoken en dat nu huilend, jankend en gillend bezig is Terschelling te terroriseren. Dat doen ze al jaren. De Vliehors is namelijk de enige plek in ons land waar de Koninklijke Luchtmacht en de NATO oefeningen mogen doen. Ze doen dat al zo lang, dat de zeehonden die op de zandplaten tussen Vlieland en Terschelling liggen, niet meer op de herrie reageren.

Waarom ze nu juist hier boven Terschelling rondhangen, begrijp ik niet. Misschien dat ze het vogelwachtershuisje van Staatsbosbeheer op de Boschplaat aan flarden willen schieten, het huisje waar Hans Dorrestein afgelopen jaar zijn programma “Alleen op een eiland” presenteerde.

Maar er is een verschil. Want vroeger kon je horen hoe de Vliehors vanuit de straaljagers beschoten werd met granaten. Flinke dreunen waren dat. Nu hoor ik die niet meer. Waarom niet, vraag ik me af. Komt het omdat ooit het commandohuisje van waaruit de treffers werden gecontroleerd, door een van de piloten per ongeluk overhoop werd geschoten? Of komt het doordat de granaten op zijn, omdat er geen geld meer voor is? Zodat die piloten net als bij de landmacht pief paf poef moeten roepen tijdens hun duikvlucht. Je zou er als gevechtspiloot gewoonweg vliegschaamte van krijgen.

Het is jammer, dat er niet meer geschoten wordt. Want ik ben van mening dat de Vliehors verwoest moet worden*, volledig weggebombardeerd, aan flarden geschoten, zodat die straaljagers daar niets meer te zoeken hebben en uit moeten wijken naar een eiland ver weg, ergens in de Stille Zuidzee bijvoorbeeld. En het hier in mijn duinpannetje eindelijk eens echt rustig wordt.

* Vrij naar de Romeinse senator Cato (234 -149 voor Chr) die na elke toespraak zei: “Overigens ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden” (Cetero censeo Carthaginem delendam esse).