Nicolien van Vroonhoven is niet de secondant van partijleider Pieter Omtzigt, maar ze staat wel bekend als diens rechterhand en zelfs als ‘de stille kracht’ achter de grote Omtzigt. Op de kandidatenlijst van NSC nam ze de tweede plek in, pal achter Pieter zelf.

Net als Omtzigt en Eddy van Hijum (wél de secondant van Omtzigt, maar volgens de kieslijst niet meer dan nummer 6) is ze afkomstig uit het CDA, waarvan ze tot voor kort nog lid was. Kortom: Nicolien is een rasechte christendemocrate. Ze kwam al in 2002 in de Tweede Kamer namens deze (toen nog heel grote) partij.

Van iemand met haar politieke ervaring zou je dan ook wat meer onderscheidend vermogen mogen veronderstellen dan ze dit weekend op tv aan de dag legde. Nicolien sprak toen schande van ‘de leegloop’ die in het demissionaire kabinet aan de gang is.

Vooral D66’ers maken er een potje van. Nadat Gunay Uslu, namens deze partij staatssecretaris van Cultuur, haar ontslag had ingediend, liet minister van Financiën en vicepremier Sigrid Kaag ook weten ermee op te houden. En nog geen week later poetste minister Ernst Kuiper van Volksgezondheid de plaat. Waar halen al deze afhakers het lef vandaan, vroeg Nicolien zich op tv (en ongetwijfeld ook elders) af. On-be-grij-pe-lijk!

En inderdaad: als je eenmaal een taak op je hebt genomen, hoor je die af te maken. Om binnen zeven weken na de verkiezingen te maken dat je wegkomt, geeft geen pas.

Kranig gesproken, Nicolien. Helaas kwam het geluid uit een enigszins verdacht keeltje. Keren we even een jaar of zeven terug. Van Vroonhoven was toen (uiteraard namens het CDA) wethouder van Hilversum (onder meer van wonen en milieu). Wethouder is misschien niet zo hoog als minister, maar niettemin, het gaat niet om een onaanzienlijk baantje. Niettemin diende Nicolien haar ontslag in. Niet omdat ze een andere baan kon krijgen, maar omdat haar man een functie in Melbourne (Australië) had aanvaard. Dan houdt het toch op?

Als we nog iets verder in de tijd teruggaan komen we bij 22 september 2003. Jaap de Hoop Scheffer, in het tweede kabinet-Balkenende minister van Buitenlandse Zaken, kreeg een eervolle benoeming. Hij werd secretaris-generaal van de NAVO. Tja, wat doe je dan? Wegwezen uiteraard. Zo’n buitenkansje komt maar één keer voorbij.

En wat zei Nicolien van Vroonhoven, destijds Kamerlid voor het CDA? Nicolien zei helemaal niets. Ze stelde geen vragen, laat staan dat ze de ‘stoelendans’ in het kabinet – De Hoop Scheffer werd opgevolgd door Ben Bot – onbegrijpelijk noemde. De andere CDA’ers deden overigens ook niets. Ze zullen wel in hun handjes hebben gewreven.

Net als toen Hans van den Boek (ook minister van Buitenlandse Zaken) zo’n tien jaar eerder Europees Commissaris werd. Van Vroonhoven zat toen nog niet in de Kamer, maar het moge duidelijk zijn wat ze gedaan zou hebben als dat wel het geval was geweest. Ze zou in haar handjes hebben gewreven.  Net zoals ze dat in de toekomst zal doen als een van haar fractiegenoten (zeer onwaarschijnlijk) aan een hoge post in het buitenland geholpen wordt. Wedden?