Gaat het samenwerkingsverband van PvdA en GroenLinks schade oplopen? Dreigt er in het zicht van de finish zelfs een breuk? Helemaal uitgesloten is dat niet.

Zaterdag houden de twee partijen in Rotterdam een gezamenlijk congres. De term ‘verkiezingscongres’ is bepaald niet overdreven. Over een dikke maand wordt immers de nieuwe Tweede Kamer gekozen. De twee in een vergaand stadium van fuseren verwikkelde partijen doen mee met één lijst. Ze hebben één lijsttrekker (de voormalige eurocommissaris Frans Timmermans) en ze willen straks één fractie vormen.

Niet iedereen is blij met hun voornemen om de krachten te bundelen. Tot dusver kwam het verzet vooral uit de PvdA. Een partij waarin sommige oudgedienden graag wijzen op het verschil van cultuur tussen beide fusiepartners. Dat verschil is er overduidelijk. De PvdA is vooral een bestuurderspartij, gericht op het sluiten van compromissen. GroenLinks is meer activistisch. Het heeft – in tegenstelling tot de PvdA – dan ook nooit in een kabinet gezeten.

Maar fuseren doe je niet voor je lol. De twee partijen, waarvan vooral de PvdA ver is teruggezakt in de kiezersgunst, zouden afzonderlijk nauwelijks tot geen kans maken ooit te gaan regeren.

Dit argument maakt kennelijk weinig indruk op de PvdA-opposanten tegen eenwording. Zij blijven roepen dat hun partij niet moet samengaan met die geitenwollensokkenclub van GroenLinks-leider Jesse Klaver. Dat de discrepantie te groot is.

Echt gevaarlijk is deze anticlub niet. Ze stookt af en toe een beetje, maar doet verder geen vlieg kwaad. Ze bestaat trouwens voornamelijk uit bejaarden die ooit betere tijden hebben meegemaakt en kennelijk menen dat die zomaar vanzelf zullen terugkeren.

Maar nu begint ook GroenLinks zich te roeren. Aanleiding zijn de niets ontziende terreuracties van de Palestijnse verzetsbeweging Hamas in Israël. Ze vinden de reactie van Timmermans daarop blijk geven van eenzijdige ‘steun voor Israël’. De lijsttrekker heeft de Hamas-acties scherp veroordeeld en zei dat de Israëlische regering zich mag verdedigen. Hij kreeg overigens bijval van Klaver en de rest van de GroenLinks-fractie.

Een deel van de partij eist daarentegen rectificatie van de lijsttrekker en een ‘eerlijke schets van de situatie’. Ongetwijfeld zal dit deel zich luidruchtig manifesteren tijdens het congres van aanstaande weekend. Misschien dient het wel een motie in. En heel misschien krijgt die wel een meerderheid. Er schijnen ook PvdA’ers van mening te zijn dat Timmermans zijn uitspraken moet terugnemen.

Niet iets waarop je zit te wachten tijdens een verkiezingscampagne. Zie je de meesmuilende reacties van politieke tegenstanders al voor je?

Voor degenen die overwegen de motie te steunen (of die de ontstane ophef toejuichen): een fusie is onvermijdelijk. Als de twee partijen ooit nog een rol willen spelen in de Nederlandse politiek kan dat alleen als ze samengaan. Zelfs als PvdA en GroenLinks dat doen is het nog lang niet zeker dat ze succes zullen hebben. Maar als ze het achterwege laten kunnen ze elke vorm van voorspoed sowieso vergeten. Ze zijn dan definitief kleine partijen geworden.

En dan nu de inhoud. Het is belachelijk om de daden van Hamas te vergoelijken door te wijzen op de bezettingspolitiek van Israël. Inderdaad: die politiek is schandalig, maar dat is geen enkel excuus om moordend een land binnen te vallen en willekeurige burgers en zelfs kinderen te molesteren. Ik ben het niet vaak met oud-ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers eens, maar nu wel. ‘Dit is verbijsterend. Waar is je morele kompas gebleven?’