Corona lijkt terug van nooit helemaal weggeweest. Minister Ernst Kuipers van Volksgezondheid heeft zijn ‘langetermijnstrategie’ over de bestrijding van het virus dus niks te vroeg naar de Tweede Kamer gestuurd. Naar dit stuk was lang en begerig uitgekeken. Eindelijk zouden we vernemen wat de overheid allemaal gaat ondernemen om vervelende, impopulaire maatregelen als lockdowns te verijdelen.

Komen de hooggespannen verwachtingen uit? Niet echt, blijkt uit de gisteren gepresenteerde nota. Kuipers vindt eigenlijk dat alle sectoren zo lang mogelijk hun eigen broek moeten ophouden. Hij formuleert dat natuurlijk een stuk deftiger. Elke branche moet ‘maatregelenladders’ introduceren die voorkomen dat de besmettingsgraad scherp oploopt. Die kunnen variëren van licht (looproutes, spatschermen) tot zwaar (zoals een coronatoegangsbewijs). Pas als het echt helemaal uit de klauw loopt, zal de rijksoverheid ingrijpen. Wanneer dat fatale moment is aangebroken, wordt mij uit de toekomstvisie van Kuipers overigens niet duidelijk. Als de helft van de bevolking ziek is? Meer? Minder?

Toen Kuipers aantrad als minister meende iedereen dat er sprake was van een gouden greep. Deze voormalige hoogleraar, voorzitter van het Erasmus MC in Rotterdam en voorzitter van het Landelijk Netwerk Acute Zorg was een vakman. Iemand die wist waarover hij praatte. Dat kon zijn voorganger Hugo de Jonge bepaald niet zeggen. Die blits geschoeide, hoogtezongebruinde ijdeltuit verkocht alleen maar praatjes. Met Kuipers was een deskundige binnengehaald.

Heeft de bewindsman zijn reputatie waargemaakt? Slechter dan De Jonge is hij niet. Dat zou ook erg moeilijk zijn geweest, zeker gezien diens breed in de media uitgemeten afgang met Sywert van Lienden. Maar beter? Veel beter?

Je krijgt vooral de indruk dat de nieuwe minister profiteert van de omstandigheden. Niet lang na zijn benoeming begon het aantal coronabesmettingen te dalen. Niet dankzij zijn activiteiten, maar niettemin. Het kabinet kon steeds meer gas terugnemen. Het slot ging van de samenleving. Het coronapaspoort verdween, net als de mondkapjesplicht in het openbaar vervoer. Ook de frequente persconferenties van de minister van Volksgezondheid konden al heel snel worden gestaakt. In tegenstelling tot De Jonge hoefde Kuipers zich niet steeds voor het oog van de media belachelijk te komen maken met loze uitlatingen en verkeerde voorspellingen.

Maar verder heeft Kuipers niet veel bijzonders gedaan, toch? Ja, hij blikt vertrouwenwekkend in de camera’s. Dat probeerde De Jonge ook altijd, zij het met aanzienlijk minder succes. Tja, wie weet is dat wel het geheim van een succesvolle politieke carrière: zorgen dat je de vergelijking met je voorganger probleemloos kunt doorstaan.