Het grootste probleem bij de opwarming van de aarde is dat de gevolgen vrijwel onzichtbaar zijn. Bij andere maatschappelijke kwesties, zoals armoede, oliecrisis en dergelijke, voel je de impact meteen. Maar de temperatuur moet nog heel wat meer toenemen voor de gemiddelde Nederlander er iets van gaat merken. Hij (zij) laat zich liever in slaap sussen door allerlei zogenaamde deskundigen, die met klem ontkennen dat er überhaupt iets aan de hand is.

‘Het zal wel dat het een beetje warmer wordt, maar de aandacht ervoor is overdreven. Bovendien: ze zullen straks toch wel iets uitvinden voordat de boel uit de hand loopt?’ Dat is de opvatting van de meesten. Die opvatting is ook het makkelijkst. Waarom zou je je druk maken over het klimaat? Er zijn al genoeg andere dingen waarover je je kunt opwinden.

Bovendien: als er al rampen ontstaan is dat pas over een jaar  of tachtig. Aan het einde van deze eeuw dreigen er volgens de wetenschap overstromingen en andere ellende. Het einde van de eeuw? Dat duurt nog heel lang. Een groot deel van degenen die nu volwassen zijn zal dan niet meer leven of dement in bejaardenoorden zitten weg te rotten. Na ons de zondvloed? Toch?

Deze gedachtegang lijkt mij niet verstandig. Niet dat ik een klimatoloog ben of in de toekomst kan kijken, maar ik volg in dezen – net als in veel andere gevallen – de wetenschappers. En die zeggen – niet unaniem, maar toch in grote meerderheid – dat het klimaatprobleem reëel is en zich zo goed als zeker zal voordoen. Dat betekent dat die overstromingen er vrijwel zeker zullen komen. De huidige generatie zal er niet door getroffen worden, maar wel een volgende.

Het is natuurlijk buitengewoon frustrerend als de grote massa haar ogen sluit voor wat er op ons afkomt. Als iedereen gewoon doorleeft of er niets dreigt. Als overheidsmaatregelen om de opwarming te beteugelen – voor zover al aanwezig – flauwekul zijn en alleen bedoeld om de burger te pesten.

Maar heeft het dan zin om gewelddadig te protesteren tegen het uitblijven van veelomvattender daden? Volgens mij heeft dat geen enkele zin. Je kunt wel – zoals zaterdag weer gebeurde – de politie tergen met ongetwijfeld goedbedoelde acties, maar sympathie zul je er niet mee winnen. Niet bij de meerderheid van de bevolking in elk geval. En zeker niet bij de autoriteiten.

Ik wil niet beweren dat in verzet komen per definitie geen zin heeft. Maar dat effect treedt alleen op als je weet dat een groot deel van de mensen achter je staat. En zelfs dan is het nog de vraag of het iets uithaalt.

Iedereen kan via de vrije media kennis nemen van de woede van een beperkt groepje demonstranten. Veruit de meesten halen er hun schouders over op. Als ze niet al denken: die gekken!