De Amerikaanse ex-president Donald Trump heeft laten weten dat hij acties van de boze Nederlandse boeren van harte onderschrijft. Zij zijn volgens hem volkomen terecht in verzet gekomen tegen ‘de klimaattirannie van de Nederlandse overheid’.
Uiteraard valt die uitspraak heel goed bij de Farmers Defence Force, de organisatie waarin de allerwoedendste boeren zich hebben verenigd. Zij spreekt dan ook van ‘een steun in de rug’, die meehelpt tot een ‘positief stikstofbeleid te komen’. Een positief stikstofbeleid is in de ogen van deze club ongetwijfeld een beleid waarin alles bij het oude blijft en waarbij de Nederlandse overheid de boeren geen strobreed in de weg legt. Het staat wel vast dat Trump er ook zo over denkt.
Dat het stikstofbeleid van het kabinet op zichzelf niet zoveel met de ‘klimaattirannie’ te maken heeft, zoals de Republikeinse ex-president veronderstelt, liet de Farmers Defence Force in haar reactie maar ongenoemd. Het is al heel wat dat een Amerikaanse politicus zich uitlaat over boeren in Nederland. Dat Trump hoogstwaarschijnlijk niet precies weet waar dit land ligt, doet er niet zoveel toe. Staande voor een blinde kaart zou Trump naar ik veronderstel maar heel weinig plekken kunnen aanwijzen waarover hij wel een enorm grote waffel heeft. Iedereen heeft zo zijn eigen specialiteiten, niet dan?
Overigens was Trump dit weekend niet de enige die verklaarde het protest van onze boeren een warm hart toe te dragen. Ook Marine Le Pen, de leidster van Franse Rassemblement National, betuigde haar adhesie. Vermoedelijk is Le Pen – politiek gezien althans – iemand naar Trumps smaak. Ze is net als hij extreemrechts en heeft geen goed woord over voor de linkse hobby’s van de kartelpartijen, zoals FvD-leider Thierry Baudet vrijwel alle politieke groeperingen behalve de zijne noemt.
Intussen is er de afgelopen weken weinig tot niets gebeurd om de stikstofcrisis te beëindigen. Het kabinet heeft wel ideeën op tafel gelegd, maar nog geen knopen doorgehakt. Vooral VVD en CDA, en eigenlijk ook wel de ChristenUnie, hebben het moeilijk met dat laatste. De publieke sympathie voor de boeren is wellicht ietsje geslonken vergeleken bij een tijdje terug. Maar te oordelen naar het aantal ondersteboven opgehangen vaderlandse vlaggen gaat elke maatregel die boeren pijn doet deze partijen stemmen kosten.
Het kabinet – misschien met uitzondering van D66 – zal ooit moeten kiezen tussen de boeren of een rechterlijke uitspraak, want daar komt het op neer. Een besluit nemen dat beide partijen tevreden stelt is onmogelijk. Zelf zou ik denken: maar beter snel door de zure appel heen bijten dan. Maar dat is niet wat de coalitiepartijen doen. Zij schuiven de zure appel steeds maar voor zich uit. Waardoor hij echt niet minder zuur wordt.
Geef een reactie