Komt er nog een kabinet Wilders-I? Er verschijnen steeds meer beren op de weg. Niet alleen liet de VVD – die eerder zijn belangrijkste maatje leek – de PVV-leider in de steek, NSC van Pieter Omtzigt gaat vermoedelijk hetzelfde doen.

Bovendien heeft Wilders een ongelukkige hand bij het aanwijzen van een verkenner, die de kabinetsformatie in gang moet zetten. Is het eigenlijk wel een ongelukkige hand? Of probeert hij de boel bewust te laten mislukken?

Dat Wilders de van fraude verdachte PVV-senator Gom van Strien naar voren schoof voor deze functie kun je misschien nog als een ongelukje zien. Wilders wist niet – of zegt niet geweten te hebben – dat Van Strien in een oplichtingsaffaire verwikkeld was. Maar dat hij daarna Ronald Plasterk voordroeg voor deze functie kun je toch moeilijk anders dan als een provocatie beschouwen.

Plasterk is lid (voor zover ik weet nog steeds) van de PvdA en speelde in die partij ooit een zeer belangrijke rol. Hij was tweemaal minister (eerst van Onderwijs, later van Binnenlandse Zaken) in kabinetten waaraan de sociaaldemocraten deelnamen. In 2012 deed hij een bijna geslaagde poging PvdA-lijsttrekker te worden. Hij eindigde als tweede achter Diederik Samsom.

Maar nadat hij in 2017 noodgedwongen afzwaaide, ontwikkelde Plasterk zich razendsnel tot een ultrarechtse houwdegen. Hij begon een column in de in progressieve kringen zeer verdachte Telegraaf. Daarin trekt hij onbekommerd van leer tegen alles wat de linkse kerk heilig is. Zo ontkent hij dat er sprake is van een klimaat- of stikstofcrisis. Zijn gezag ontleent hij daarbij aan zijn achtergrond als gerenommeerd wetenschapper. Ook van de EU moet hij weinig hebben. Al voor hij minister werd trok hij in allerlei media van leer tegen de Europese grondwet.  Een aversie die na zijn ministerschap overigens snel voorbij was. Menigeen herinnert zich nog de onderdanige glimlach waarmee ‘ome Roon’ (zoals Powned hem liefkozend doopte) in Brussel de deuren platliep.

Maar Plasterk  heeft vooral een hekel aan leidende personen in de PvdA, met name aan Frans Timmermans, de lijsttrekker van GroenLinks-PvdA. En die emotie steekt hij allerminst onder stoelen of banken.

Plasterk heeft zich met zijn Telegraaf-columns zeer geliefd weten te maken bij het uiterst rechtse deel van het publiek, waar de PVV-fans zich toe mogen rekenen. Maar tegelijkertijd blijft hij zich als ex-PvdA’er afficheren. En deze man moet de formatie van een kabinet-Wilders in gang zetten?

Ik vermoed zo dat Omtzigt (die hem nog als minister heeft meegemaakt) weinig vertrouwen zal hebben in deze politieke draaitol. Ook bij VVD-lijsttrekker Dilan Yeşilgöz zal hij niet goed vallen. Zelfs Caroline van der Plas van BBB (die Wilders toch hard nodig heeft in het geval dat VVD en NSC alleen willen gedogen) zou wel eens kopschuw kunnen worden als deze anti-EU-fanaat op het toneel verschijnt.

Ik begin er langzaamaan in te geloven dat er niks terecht kan komen van het kabinet-Wilders I. En dat Geblondeerde Geert dat helemaal niet erg zal vinden. Die staat liever in de Tweede Kamer te oreren dat dit een ‘nepparlement’ is dan regelmatig af te reizen naar Brussel voor ellenlange, zeer vervelende EU-bijeenkomsten.