De koning neemt met pijn in het hart afscheid van het partnerschap met Mark Rutte. Hij vond het alles bij elkaar genomen een vruchtbare samenwerking.  De koning maakt zich niettemin zorgen. Over hoe het nu verder moet, over de feminisering van de politiek en vooral over de dreigende komst van Frans Timmermans. Dankzij onze bron ten paleize krijgen onze lezers weer een uniek kijkje in de gedachten- en gevoelswereld van onze vorst. Het is opnieuw een indrukwekkend document humain!

“Ha Mark, kali mera,

We hebben elkaar natuurlijk nog gesproken toen je je ontslag en dat van je kabinet aanbood. Dat was door de aard van de aangelegenheid een formele en onpersoonlijke bedoening en ik moest weer snel op het vliegtuig naar de Griekse zon. Dus bij deze de persoonlijke noot.

Later dan ik had gewild, maar het is hier bloedheet en de airco was uitgevallen. We hadden de jacuzzi waarin Max en ik altijd met een wijntje van de zonsondergang genieten, volgeplempt met ijs. Anders was het niet te harden.

Gisteren hadden we de hele dag werkvolk over de vloer en dat is met opgroeiende dochters een bezoeking. Ik moest Alexia verbieden topless en alleen in een string bij het zwembad te hangen, want ik zag zo’n geilneef al bij binnenkomst verlekkerd naar haar loeren. Maar goed, het bromt weer als vanouds en het is weer uit te houden.

Ketikoti was dus ons laatste gezamenlijke grote project. En het was een doorslaand succes. Vooral dankzij het acteertalent van ondergetekende, al zeg ik het zelf, want de tekst was op het ranzige af. Iedereen dacht dat ik het meende met die excuses en die bont uitgedoste lieden van kleur waren oprecht aangedaan. Dat zei mijn grootmoeder altijd vertederd als ze op bezoek was geweest in de voormalige koloniën: het zijn net kinderen. Enfin, we zijn er nu voorlopig vanaf.

Je mag overigens niet klagen over de pers. Zoveel lof, ook van lui die je het liefst hadden willen vierendelen. Niet als mens natuurlijk, want je bent een toffe gozer, maar als politicus. En in de internationale wereldpers was je een staatsman. Jij en ik weten dat op waarde te schatten, maar het is beter dan dat ze met de strontkar over je heen rijden. Wat jij.. Enfin, ik ga je missen. Dat kan ik niet zeggen van de rest van het afzwaaiende gezelschap, al heb ik wel een onverklaarbaar zwak voor die kakmadam van D66. (De meiden moeten altijd giechelen als ze haar horen praten en willen niet geloven dat het mens dat uit vrije wil doet).

Over je opvolging maak ik me wel enige zorgen. De parlementaire pers heeft het over een ‘wisseling van de wacht’ met kansen voor een andersoortige cultuur. De braveriken. Zouden ze echt niet beter weten?  Hebben ze dan nooit opgelet?

Die Turkse mevrouw van jullie lijkt me een tuechtiges Maedel, om met wijlen mijn vader te spreken. Maar die anderen? Vind jij trouwens die feminisering van de politiek een goede ontwikkeling? Elke beetje partij moet kennelijk een vrouw aan het hoofd hebben. Zoals je weet, ben ik een geëmancipeerd man, met vier vrouwen om je heen, moet je wel, maar dat de ‘zachte krachten’ het beter zullen doen, weiger ik te geloven. Die barbie van de SP in elk geval niet.

Het is trouwens wel ironisch dat de partijen die zo geweldig op de bres staan voor de vrouw en heur rechten zelf nog geen vrouwelijke lijsttrekker hebben. Nou ja, Jettert is homo of ‘gay’,  of hoe je dat tegenwoordig noemen moet, en dat zijn in Argentinië een soort vrouwen, heb ik van Max geleerd. Dus dat kan nog. Maar bij die nieuwe club van PvdA en GroenLinks zou het zomaar eens Frans – le climat c’est moi -, Timmermans kunnen worden.

Jij kent ‘m een beetje. Is ie echt zo’n hork als ze zeggen? Onbeschoft tegen ondergeschikten? (Dat mag alleen ik, als despoot, geintje). Met lange tenen tot in Tokio? Mijn moeder had dat met die Kok, maar dat was eerder een ongelikte beer, begreep ik. Heb jij daar een verklaring voor, dat sociaaldemocraten vaak zulke ‘onbehouwen vlegels’ (dixit mamam) zijn? (Herman Tjeenk (Willink, red.) is inderdaad een uitzondering, maar je weet hoe mijn moeder hem noemde? De lakei. Die kende zijn plaats.)  Daar moet iemand maar eens op promoveren.

Stel dat die Frans minister-president wordt, een horrorscenario waar ik nu al wakker van lig, met zijn profetengedoe, het ostentatief te koop lopen met die talenknobbel en dat malle pauwengedrag. Wat gaat-ie dan doen? Ik ben bang dat hij meteen in het Catshuis trekt en zich een hofhouding aanmeet waarvoor ik op mijn donder zou krijgen. Het zou me niks verbazen als hij op Prinsjesdag met de glazenkoets naar de Ridderzaal wil, minzaam wuivend naar het grauw. Onder het mom van: zie mij eens lekker groen zijn. En samen met moeders op het balkon van Noordeinde toegejuicht willen worden. Zo’n type dus. Of denk je dat ik overdrijf? Toen ik laatst in Brussel was heb ik wel begrepen dat ze de vlag uithangen als hij in zijn elektrieke karos naar Den Haag stapt.

Maar goed, geen zorgen voor de dag van morgen, zingt de dichter. Ik ga zo het speedmonster opstarten en een paar rondjes klimaatonvriendelijk door de baai scheuren. Hou je taai, ouwe dibbes!”

WA

Ps. Ik heb net deel drie van de Johnson-biografie uit. Dat was nog eens een politicus! Heb jij al die trucjes van hem?