In politiek Den Haag is weer eens een rel uitgebroken. Tweede Kamervoorzitter Vera Bergkamp (D66), zo blijkt uit een NRC-bericht, laat onderzoek doen naar klachten over haar voorgangster Khadija Arib (PvdA). Die zou zich grensoverschrijdend gedragen hebben tegen haar medewerkers. Wat ‘grensoverschrijdend’ precies betekent weet ik niet, maar het is vast iets heel ergs.

Arib reageert als door een kwaadaardig insect gestoken op deze aantijging. Ze spreekt van ‘een dolkstoot in de rug’ die haar opvolgster haar zou hebben toegediend. Een ‘lelijke kant’ van de politiek, waar zij (Arib dus) als Kamervoorzitter altijd hartstochtelijk tegen gevochten heeft. Ze vindt het niet kunnen dat ze over de ernstige beschuldigingen tegen haar in de krant moest lezen en ‘eist een verklaring’ van Bergkamp

Iedereen weet natuurlijk dat Bergkamp destijds maar met de hakken over de sloot Kamervoorzitter is geworden. Ook is het algemeen bekend dat er veel kritiek was op de manier waarop dit gebeurde. Er zou tijdens de kabinetsformatie een ‘deal’ gesloten zijn door haar partijleider Sigrid Kaag en premier Mark Rutte hierover. ‘De bloemen lagen al klaar.’

Over het functioneren van Bergkamp als Kamervoorzitter zijn de oordelen evenmin mals. Bergkamp zou iedereen er maar op los laten kletsen, niet tijdig genoeg ingrijpen bij intolerabel gedrag, Kamerdebatten eindeloos laten uitlopen, etc. Volgens boze tongen (rijkelijk voorradig in de Haagse politieke arena) zou Bergkamp geen lange toekomst meer hebben als voorzitter. De Kamer zou klaar staan om in te grijpen omdat het zo echt niet langer zou kunnen. De vergelijking met een van haar voorgangsters, Anouchka van Miltenburg, werd al getrokken. Ook die moest immers, nadat ze er helemaal niets van had gebakken, de ‘eer aan zichzelf houden’.

Zoals zo vaak bevat de medaille ook hier twee kanten. Het besluit om Arib aan te pakken is niet afkomstig van Bergkamp in haar eentje, maar van het hele presidium van de Tweede Kamer. Daarin zit ook een fractiegenoot van Arib, namelijk Henk Nijboer. Waarom heeft die haar niet even vertrouwelijk bijgepraat over wat haar boven het hoofd hing? Een van zijn mede-presidiumleden zag er kennelijk geen kwaad in de NRC iets toe te fluisteren. Is Nijboer een heilig boontje dat nooit lekt (mijn persoonlijke ervaringen met hem zijn anders)? Of heeft hij wellicht een appeltje met Arib te schillen?

Arib heeft laten weten dat ze aan Bergkamp geen verantwoording schuldig is. ‘Zij is niet mijn werkgeefster.’ Dat laatste is waar. Maar Bergkamp is, in elk geval tot nader order, wel de voorzitter van de Tweede Kamer. Als Arib echt niets te verwijten valt kan ze toch wel een ander toontje aanslaan? Uit haar getergde en agressieve reactie zou je haast vermoeden dat de aanklacht aan haar adres niet helemaal ongegrond is.