De kans dat Frans Timmermans het schopt tot premier van Nederland wordt met de dag kleiner. In de polls staat hij met ruime achterstand op de derde plaats achter VVD en NSC en het is nog maar de vraag of hij die kan houden. De PVV komt gevaarlijk dichtbij. Spannend.

Spannend zal het naar verwachting ook worden op woensdagavond en donderdag in het kamp van GroenLinks en PvdA. Ongetwijfeld zullen tegenstanders van Timmermans een slecht resultaat van de lijsttrekker aangrijpen om hun gelijk te halen. ‘Zie je wel, met deze dikke oude man maakten we geen enkele kans. We hadden een jonge, liefst gekleurde vrouw moeten nemen. Die zou wel stemmen hebben getrokken. Hoe kon Timmermans het nu winnen van iemand als Dilan Yeşilgöz van de VVD?’

Dergelijke geluiden zullen naar verwachting te horen zijn. Of nakaarten veel zin heeft kun je betwijfelen, maar het zal vast gebeuren.

Misschien zullen geharnaste opponenten van een partijfusie zelfs opperen om het hele proces maar af te blazen. ‘We zijn te verschillend, dat is nu wel gebleken.’

Naar dergelijke geluiden zouden de twee partijbesturen in elk geval niet moeten luisteren. Opgeteld zullen PvdA en GroenLinks waarschijnlijk wel verder komen dan 17 zetels. Dat is het aantal dat de twee partijen op dit moment in de Tweede Kamer hebben. Volgens de polls zijn circa 20 zetels te verwachten, misschien ietsje meer. Dan kun je toch niet zeggen dat een samengaan niks oplevert?

In elk geval is dat resultaat beter dan dat van de PvdA in 1946 (haar eerste verkiezingsdeelname). De partij kreeg toen twee zetels minder dan de fuserende partijen er voor de oorlog hadden bezeten. GroenLinks wist bij zijn eerste verkiezingsdeelname in 1989 wel flink te winnen, maar dat was niet zo’n kunst. Twee van de vier partijen die in dat jaar hun krachten bundelden hadden toen helemaal geen zetels meer.

Nee, voor een alsnog gescheiden optreden van de twee partijen bestaat geen enkele reden. Nog los van het feit hoe dat praktisch zou moeten, nu ze besloten hebben hun fracties samen te voegen. Dat PvdA en GroenLinks zich volstrekt belachelijk zouden maken als ze alsnog ieder hun eigen weg zouden gaan, staat overigens buiten kijf

Ook de kritiek op Timmermans leidt tot niets. Op geen enkele manier is te bewijzen dat een andere lijsttrekker het beter gedaan zou hebben dan een toch zeer ervaren persoon als hij. Dat hij het niet zal redden komt vooral doordat het sentiment in de samenleving rechts is, niet links. De meeste kiezers zullen stemmen op een partij die populistische of semi-populistische standpunten aanhangt. Doen ze dat niet, dan zal hun voorkeur vooral uitgaan naar NSC of een andere CDA-afsplitsing. En zoals bekend buigen CDA’ers (of ex-CDA’ers) bij voorkeur heel diep naar rechts.

Maar misschien zijn deze woorden overbodig en krijgt onze Frans het toch nog voor elkaar. Peter van Nuijsenburg heeft hem in zijn bijdrage van donderdag een waardevolle tip gegeven. Vallen de pogingen van de linkse lijsttrekker erg tegen dan is niet uit te sluiten dat hij snel zal maken dat hij wegkomt.