De Provinciale Statenverkiezingen zijn alweer een paar maanden voorbij, maar pas nu komen de eerste colleges van gedeputeerde staten tot stand. In dit land kunnen dat soort processen blijkbaar niet snel gaan.

Een van de colleges die inmiddels is gevormd, is dat in Flevoland. In deze provincie zijn verkiezingsoverwinnaar BBB, VVD, SGP, ChristenUnie en PVV van plan te gaan samenwerken.

PVV ook? Inderdaad. Haar standpunten staan weliswaar haaks op die van in elk geval VVD en ChristenUnie, maar de partijen hebben elkaar toch weten te vinden. Vrijdag presenteren zij hun akkoord.

In de VVD is nog niet officieel gereageerd op het voornemen om met de club van Geert Wilders te gaan samenwerken. Zal ook wel niet gebeuren. En mocht er toch een journalist in slagen een liberaal commentaartje te noteren, dan zal het ongetwijfeld luiden dat de plaatselijke partijgenoten daar zelf over gaan. Partijleider (en premier) Mark Rutte heeft de PVV weliswaar al diverse malen uitgesloten van enigerlei vorm van coöperatie, maar dat gold alleen voor een landelijke regering. Als de Flevolandse VVD’ers toch met de volgelingen van Wilders in zee willen, dan is dat hun keuze.

Van de VVD begrijp ik dit antwoord wel. Of eigenlijk begrijp ik het niet echt, maar ik kan het tot op zekere hoogte billijken. Als je enige doel is om aan de macht te komen en te blijven, dan kun je natuurlijk niet al te principieel zijn.

Maar de ChristenUnie? Wat heeft deze o zo godvruchtige partij in vredesnaam (of in de naam van Iemand Anders) te schaften met Geblondeerde Geert en zijn aanhang? Oké, je slikt wel eens een meloentje door, maar er zijn toch zeker grenzen? Bij de ChristenUnie lopen ze, om maar eens een dwarsstraat te noemen, over van begrip voor de asielzoekers, terwijl de PVV het liefst een muur om Nederland zou bouwen om ze tegen te houden. Om over andere onderwerpen, zoals de opwarming van de aarde, nog te zwijgen. Hoe kun je dan samen met zo’n partij besturen? Het lijkt wel of alle beginselvastheid bij deze mannenbroeders is verdwenen.

En toch: het blijft in de top van ChristenUnie verdacht stil. Van orthodoxe oekazes richting Lelystad is tot dusver geen sprake. Ik vrees dat die er ook niet zullen komen. Zelfs geen woorden van gekwetstheid of teleurstelling, iets waarin ze bij dit partijtje toch bijzonder goed zijn. Laat staan dat partijleider Mirjam Bikker met haar vrome spierballen rolt. Ik vrees trouwens dat haar voorgangers Gert-Jan Segers, Arie Slob of André Rouvoet het ook niet gedaan zouden hebben.

Maar als het dan zo weinig uitmaakt dat gezworen aartsvijanden op provinciaal niveau hun krachten bundelen, waarom dan nog verkiezingen daarvoor georganiseerd? De Provinciale Statenleden dienen toch uitsluitend om de Eerste Kamer te kiezen? Daarna daalt toch vier jaar lang een absolute stilte over hen neer?

Laten we dan eindelijk een keer ophouden met deze poppenkast. Laat de gemeenteraden de provinciebestuurders kiezen of iets dergelijks. En de senaat? Daarvoor vinden we vast wel een oplossing.