Tring.
‘Met Lilianne Ploumen.’
‘Dag Lilianne, met Jesse Klaver. Alles goed?’
‘Ja hoor, prima. Ik zat net de peilingen te bestuderen en toen zag ik dat we allebei een zeteltje gestegen zijn. Veel is het niet en samen komen we nog steeds niet verder dan 19, maar het begin is er.’
‘Tja Lilianne, die peilingen zijn juist de reden dat ik bel.’
‘Aha. Jij ben ook blij, neem ik aan. Althans een heel klein beetje. Net als ik.’
‘Op zich wel natuurlijk. Maar het lijkt me dat we onder deze omstandigheden onze plannen beter kunnen uitstellen. Zo niet schrappen.’
‘Onze plannen?’
‘Ja, om de krachten te bundelen. Om samen één fractie te vormen. En om op den duur te fuseren.’
‘Maar Jesse, waarom zouden we die fusie op de lange baan schuiven? Uitgerekend op het moment dat het de goede kant op gaat?’
‘Juist ómdat het de goede kant op gaat kunnen we beter nog wat wachten. Tot het weer slechter gaat.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Partijfusies komen altijd tot stand als er geen andere optie meer is. Als je wel móet. Denk maar eens aan ons eigen begin als GroenLinks in 1990. De PPR had nog twee zeteltjes, de PSP nog maar één. En de CPN en de EVP hadden helemaal niks meer. Hadden ze niet meegewerkt aan de fusie, dan waren die twee verdwenen. En PPR en PSP binnen afzienbare tijd ook. Dus er zat niks anders op dan samen te smelten.’
‘Maar Jesse, zo ver is het met ons toch nog lang niet? De PvdA heeft negen zetels, volgens Maurice de Hond staan we op tien. En jullie hebben er acht, bij De Hond negen. Van opheffing is voorlopig echt geen sprake.’
‘Nee, maar er zal tegen een samengaan veel verzet komen, zeker zolang dat niet echt nodig is. Bij jullie werd een tijd geleden al gemopperd. Weliswaar door oudgedienden als Adri Duivesteijn, die je niet serieus hoeft te nemen, maar toch. En bij ons is het Kamerlid Bart Snels kort geleden opgestapt omdat hij geen zin had in een fusie. Denk je dat dat soort lui hun waffel gaan houden als we onze voornemens doordrukken terwijl we allebei op lichte winst staan in de peilingen?’
‘Nee, ik ben bang van niet. Die zullen wel blijven dwarsliggen en jammeren. Terwijl tien zetels… een paar jaar terug stonden we nog op 38! Het zijn er ooit wel eens in de vijftig geweest… Those were the days, my friend.’
‘In die tijd waren we nog helemaal geen friends. GroenLinks bestond zelfs nog niet. Ons hoogtepunt was veertien, in de vorige regeerperiode. Dat aantal kunnen we voorlopig wel op onze buik schrijven. Jullie ook trouwens.’
‘Maar juist daarom moeten we één partij vormen. Komt socialisten, sluit de rijen…’
‘Wij zijn helemaal geen socialisten. Wij zijn alleen groen en een beetje links. Of andersom. Jullie daarentegen… Maar laten we er geen ruzie over maken. We doen het voortaan heel kalm aan met die fusie, want over zoiets moet je alleen beginnen als er geen andere uitweg meer is. Intussen kunnen we toch blijven samenwerken? Volgens allerlei deskundigen is het verschil tussen de PvdA en GroenLinks met het blote oog niet meer waarneembaar.’
‘Dat klopt niet helemaal. Wij hebben lekker één zeteltje meer. Maar goed, je hebt wel een punt. Laten we voorlopig maar ieder voor zich doormodderen. De tijd voor een fusie komt nog wel.’
‘Dat vrees ik ook, Lilianne.’
Geef een reactie