Ik parkeer mijn Lelijke Eend langs de rand van een pleintje in Le Panier, de oudste wijk van Marseille. Via een trap naar beneden bereiken mijn vriendin en ik Le Vieux-Port, de Oude Haven, op zoek naar een restaurantje om bouillabaisse te gaan eten. Op de kade staan kratten met verse vis, krabben, kreeften en sint-jakobsschelpen. Op een van de vissersboten keert een visser een octopus binnenstebuiten, alsof het een sok is en slaat ermee op het dek. Hij lacht, als hij onze gezichten ziet en roept: ‘Pour la bouillabaisse.’

Onze eetlust is vergaan, we lopen terug naar Le Panier. In een van de smalle straatjes worden we aangesproken door een man gekleed in een djellaba. ‘Madame, Monsieur, kom bij mij thee drinken’. Een kop thee na die octopus willen we wel.

De man blijkt een nering in Marokkaanse tapijten te voeren. Het is duidelijk waarom hij ons heeft uitgenodigd, tegen beter weten in gaan wij zitten tussen de tapijten. Vanuit de hoogte schenkt hij mierzoete thee in de glazen en vraagt: ‘Welk tapijt vinden jullie het mooist?’

‘O jee,’ zeg ik tegen mijn vriendin, ‘trap er niet in, niet kiezen.’

De tapijthandelaar blijft doordouwen waarna ik met een slap gebaar toch naar een tapijt wijs.

‘Wat biedt u ervoor?’

‘Wij kopen niets, onze Lelijke Eend zit vol bagage, er kan niets meer bij.’

De tapijthandelaar blijft aandringen. Om er vanaf te zijn noemt mijn vriendin een belachelijk laag bedrag. De handelaar lacht homerisch en roept: ‘Abdallah, kom ‘ns hier.’ Van achter uit de zaak komt een man met een baard aanlopen.

‘Wat vind je van het bod?’

‘Veel te weinig’, roept hij waarna de tapijthandelaar een hoger bedrag noemt.

‘Kom, we gaan,’ zeg ik. We bedanken voor de thee en verlaten de zaak.

De volgende morgen kopen wij in een alimentation langs het plein een brood een stuk kaas en lopen terug naar de auto. Tot onze schrik staat de tapijthandelaar ons daar op te wachten met het opgerolde tapijt onder zijn arm.

‘Ik aanvaard jullie bod,’ zegt hij minzaam.

Terwijl ik zonder iets te zeggen het portier open, roept mijn vriendin tot zijn verbijstering: ‘Hier oui, aujourd’hui non’ [Gisteren ja, vandaag nee].