‘Je gaat naar Heidelberg?,’ vraagt mijn vriend André. ‘Neem voor mij een stukkie lapis lazuli mee, kan je vinden in de winkeltjes die halfedelstenen verkopen.’

Lapis lazuli met zijn diepe azuurblauwe kleur wordt voornamelijk gewonnen in Afghanistan. In de oudheid, 4000 jaar v.Chr., werd het zeldzame, uiterst kostbare gesteente in de stad Ur verhandeld, geslepen tot sieraad of vermalen tot poeder om er pigment van te maken. In het Egypte van de farao’s is het dodenmasker van Toetanchamon ermee beschilderd. Venetië voerde het lapis lazuli, ultramarijn genoemd, in van overzee. De kunstenaars van de Renaissance gebruikten het peperdure blauwe “goud” om er de gewaden van Jezus en Maria mee te schilderen.

Heidelberg, gelegen aan de rivier de Neckar, is in de Tweede Wereldoorlog een bombardement bespaard gebleven. Op een heuvel torent Schloss Heidelberg boven de stad uit. We wandelen door het historisch centrum, bewonderen de gevels, negeren de boetieks met souvenirs. We lopen binnen bij een winkel met halfedelstenen. ‘Wir suchen Lapis lazuli,’ zeggen wij in ons beste schoolduits. De bediende neemt ons mee naar achteren langs bakken met halfedelstenen in alle soorten, maten en kleuren en wijst ons op een vitrine. Hoewel vele malen goedkoper dan in het verre verleden, schrikken wij van de prijzen. ‘Vielen Dank, aber…’ stamelen wij en lopen weg. In een winkeltje achteraf vinden wij een klompje lapis lazuli zo groot als een dobbelsteen voor een redelijke prijs.

In de hoofdstraat kijken we in de etalage van een tweedehands boekwinkel, als altijd op zoek naar een mooie titel. Hoog boven ons uitgestald staat een vuistdik boek op zijn kant, half opengeslagen als een deur die op een kier staat waar je stiekem doorheen wilt kijken. Op de buitenkaft lees ik: Schmetterlinge, von Hand koloriert, ik zie een vlinder van een blauw waarvan je je oogleden onwillekeurig tot spleetjes samentrekt en je de pas verworven dobbelsteen doet vergeten. ‘Moet ik hebben,’ zeg ik tegen mijn vrouw Annie, ‘al moet het vijftig euro kosten.’

‘Trek er rustig honderd voor uit,’ zegt zij.

Ik aarzel. Honderd euro! Pfff… Nou ja… Vooruit…

De winkelbediende stapt op een trapje, pakt het boek en reikt het aan. Ik blader het door. Wat een schoonheid, wat een pracht, wat een gratie. De Schmetterlinge lijken klaar om op te vliegen, je zou je hand willen uitsteken om er een te vangen.

Op het schutblad lees ik: € 900…