De ratten zijn al enige tijd bezig het zinkende schip te verlaten, maar iedereen doet dat op zijn eigen manier. Mona Keijzer heeft al haar CDA-functies (staatssecretaris, daarna Tweede Kamerlid) neergelegd, maar ze is voor zover bekend nog steeds lid. Henk Bleker, ook een ex-staatssecretaris en bovendien een tijdje interim-voorzitter, heeft radicaal gebroken met de voormalige moederpartij. Vorig jaar stemde hij op Forum voor Democratie, waarbij hij zich inmiddels wellicht zelfs stiekem heeft aangesloten.

Ook Pieter Omtzigt hoort niet meer bij het CDA, maar hij zit nog wel als kleine zelfstandige in de Tweede Kamer. En in die rol heeft hij fans, heel vurige fans. Die geloven blind alles wat hij zegt. Zijn aanhang bevindt zich vooral in de extreemrechtse hoek, want de sympathie van deze politieke richting laat hij zich graag aanleunen. Maar opmerkelijk genoeg komt een deel van zijn volgelingen ook van links. Deze progressievelingen vinden Pieter zo open en eerlijk en betrouwbaar. Het ideale Kamerlid, zeg maar. De Nationale Pitbull.

Omtzigt zou – althans volgens opiniepeilers – dan ook heel wat zetels halen als hij een eigen lijst zou vormen. Misschien wel meer dan enige andere partij. De vraag dringt zich op: waarom doet Omtzigt dat niet?

Om te beginnen is het nog niet helemaal zeker dat Pieter geen eigen partij begint. Het is best mogelijk dat hij daarvoor het meest geschikte moment afwacht. De Provinciale Statenverkiezingen, die volgend jaar maart plaatsvinden, zijn dat niet. Je moet dan in elke provincie voldoende betrouwbare en capabele kandidaten vinden. Nog afgezien van de senatoren, die immers door de Statenleden worden gekozen. Bij elkaar een hele zwik dus.

Pim Fortuyn (als hij nog leefde) en Thierry Baudet zouden Omtzigt kunnen uitleggen dat dat allemaal niet meevalt. Als zoiets nog nodig zou zijn. Het is denkbaar dat Omtzigt wacht op de Kamerverkiezingen. Daarvoor zijn in elk geval wat minder gegadigden nodig.

Maar er is nog een andere, vermoedelijk belangrijker hinderpaal. Pieter heeft bijna twintig jaar voor het CDA in de Kamer gezeten. Al die tijd heeft hij zich braaf aan de fractiediscipline gehouden. Nooit stemde hij anders dan vooraf in de confessionele club was afgesproken. Mij staan daar in elk geval geen voorbeelden van bij. Twee jaar terug was Omtzigt zelfs bijna lijsttrekker van de christendemocraten. Hij voerde toen campagne zonder te poneren dat het CDA volledig op de verkeerde weg zat.

Het lijkt mij een beetje vreemd om dan een eigen partij te starten. Ongeloofwaardig zelfs. Want je kunt toch moeilijk iets heel anders gaan beweren dan in het partijprogramma staat dat je jarenlang zo ontzettend trouw hebt gediend?

Dat zou ik tenminste allemaal denken. Maar wie weet zit Omtzigt wel heel anders in elkaar. En wie weet presenteert hij zich straks wel als iemand die plotseling het Licht heeft gezien. Een heel ander Licht dan CDA’ers zeggen te kunnen waarnemen.