Op 1 april wordt Raymond Knops voorzitter van de Nederlandse Industrie voor Defensie en Veiligheid (NIDV). Hij was sinds 2005 voor het CDA actief in de landelijke politiek. Eerst (en geruime tijd) als Tweede Kamerlid. Van 2017 tot 20022 (in Rutte III dus) fungeerde hij als staatssecretaris van Binnenlandse Zaken. Toen bewindsvrouw Kajsa Ollongren in de lappenmand lag was hij ook nog een poosje minister op deze portefeuille.

Na 2022 keerde hij terug naar de Kamer. Hij zou ongetwijfeld liever minister of desnoods staatssecretaris zijn gebleven, maar het CDA had te veel zetels verloren om iedereen gelukkig te maken. Dat was overigens deels de schuld van Knops zelf, want bij de verkiezingen trad hij op als campagneleider. Met iemand anders op deze post zou het CDA vast ook flink hebben verloren, maar nu kon de schuld aan Knops worden gegeven en moest hij weer terug naar de blauwe  bankjes.

Binnenkort is hij dus lobbyist, want daar komt zijn nieuwe baan op neer. Kan dat zomaar? Ja, dat kan. Knops overtreedt met zijn overstap geen enkele regel, ook al was deze oud-militair als Kamerlid defensiespecialist.

Als reden voor zijn vertrek geeft Knops op dat het ‘goed is ook andere inzichten op te doen’. En beter betaald te krijgen, zal hij er wel achteraan hebben gedacht. Ik weet niet wat een NIVD-directeur verdient, maar het zal aanzienlijk meer zijn dan het toch al niet misselijke bedrag van minimaal 120.000 euro dat een Kamerlid jaarlijks toucheert.

De Tweede Kamer raakt met Knops een van haar meest ervaren leden kwijt. Dat hij het prettig vindt de wereld eens vanuit een andere positie te bekijken is begrijpelijk, maar dat wist hij ook al toen hij zich verkiesbaar stelde voor deze regeerperiode. Kamerleden horen hun termijn af te maken, anders plegen ze kiezersbedrog, stel ik nog maar eens vast.

Op deze regel bestaan wat mij betreft een paar uitzonderingen. Een Kamerlid dat tot het kabinet kan toetreden is uiteraard geëxcuseerd, want hij/zij blijft behouden voor het landsbestuur. Verder kan een fractieleider die er niets van bakt maar beter vertrekken. Zie voormalig SP-leider Emile Roemer. Of gewezen D66-opperhoofd Alexander Pechtold. Ook een Kamerlid dat het vertrouwen van zijn fractie verliest doet er goed aan op te krassen, in plaats van zetelroof te plegen. Neem (willekeurige voorbeelden, er zijn er veel meer) ex-PvdA-parlementariër Jacques Monasch. Of ex-VVD’er Wybren van Haga. Of… breek me de bek niet open.

Maar de rest hoort te blijven en zijn/haar termijn uit te dienen. Dus Liesbeth van Tongeren (GroenLinks) zat fout. Hetzelfde geldt voor Jeroen Dijsselbloem (PvdA). Of neem Pieter Duisenberg (VVD). En Sharon Dijksma (PvdA). En heel, heel veel anderen.

Eigenlijk zat Gert-Jan Segers de partijleider van de ChristenUnie die onlangs uit de Kamer verdween, ook fout, maar voor hem wil ik nog een oogje dichtknijpen. Raymond Knops daarentegen valt niet te verontschuldigen. De Kamer is geen springplank naar een leukere en/of beter betaalde job. En bovendien ben ik van mening dat Kamerleden niet rechtstreeks mogen overstappen naar het lobbycircuit. Zeker niet als ze als Kamerlid op dat terrein ook al het woord voerden.