Het politiek-correcte taalgebruik rukt op. Een paar dagen geleden zag ik in de Volkskrant een ingezonden brief waarin een man het had over zijn ‘echtgenoot’. Uit de context viel op te maken dat hij zijn vrouw bedoelde. ‘Echtgenote’ dus, zou je vroeger gezegd hebben.
Maar dat is niet meer comme il faut. Aanduidingen als conductrice, kampioene, violiste of directrice deugen niet, want ze laten een verschil zien tussen het mannelijk en het vrouwelijk geslacht. Dat hoort niet. Mannen en vrouwen zijn immers gelijkwaardig. Dan mag je ook in het woordgebruik geen onderscheid meer maken.
Dus: conducteur, kampioen, violist, directeur. Lekker genderneutraal. Constructies die de indruk wekken dat de man de norm is en de vrouw de uitzondering dienen gemeden te worden als de pest.
Ik ben benieuwd of de Volkskrant het ook zal gaan hebben over ‘kroonprins Amalia’, die ooit ‘koning’ van Nederland wordt. Ik vermoed van niet, want dit ooit fel anti-monarchistische dagblad is tegenwoordig zo Oranjegezind als de pest. Zou deze krant het hebben over ‘kroonprins Amalia’, dan zou de Rijksvoorlichtingsdienst waarschijnlijk meteen aan de telefoon hangen. Wie weet krijgt de Koninklijk Huis-verslaggever van de Volkskrant dan wel geen uitnodigingen meer voor vorstelijke persontmoetingen of snoepreisjes!
De Volkskrant is overigens niet het enige blad dat onder druk van ‘woke’ zijn taal aanpast. Ook Trouw is helemaal bekeerd. In een streng artikel laat hoofdredacteur Cees van der Laan weten dat het woord ‘blank’ niet meer in zijn krant thuishoort. En dus voortaan taboe zal wezen.
En die regel geldt niet alleen voor de eigen redacteuren. Mocht een lezer het in een ingezonden brief toch gebruiken, dan zal zijn nijvere opinieredacteur het onverbiddelijk veranderen in ‘wit’. Of die lezer het daarmee eens is, doet niet ter zake. Of hij wellicht wil duidelijk maken dat het belachelijk is om ‘blank’ in ‘wit’ te veranderen uiteraard ook niet. Brieven met een dergelijke strekking zal de krant trouwens zo goed als zeker niet publiceren.
Dat ‘wit’ precies hetzelfde wil zeggen als ‘blank’ vermeldt Van der Laan niet. Dat ‘wit’ in de betekenis van ‘witte man’ (pardon: ‘vrouw’ bedoel ik natuurlijk ) een Anglicisme is evenmin. Hij verwijst alleen naar het Trouw Stijlboek, Daarin staat: ‘Wie het woord ‘blank’ gebruikt, ontkomt niet aan de ballast die de term met zich meebrengt’.
Misschien is dat laatste waar. Maar hoe lang zal het duren voor ‘wit’ evenveel ongemak veroorzaakt als ‘blank’?
11 januari 2023 op 20:18
Misschien moeten we het dan hebben over manlijke directrices enzo?
13 januari 2023 op 04:12
Ik ben voor wit, blank heeft meer met rein te maken nou dat zijn wij al een tijdje niet welke mens dan ook.
Het past trouwens niet in het rijtje van aanduidingen in kleur.
Tenslotte hebben wij de zwarte mens.
De bruine mens.
De gele mens.
De witte mens.
En de rode mens.
En daarnaast waar moet je hen met al die kreten van kleuren als het eens zwaar tegen zit geïrriteerd ben geëmotioneerd of je heel erg schrikt en meer van dat soort kleur aanduidingen bij de mens.
Dat genderneutraal gekwebbel zie ik als tijdsbeeld en aandacht vragen.
Hoewel aanduidingen als collega of medewerker, hulp, kracht, partner en veel meer van dat soort woorden al een heel eind de goede richting in gaan.
Een muzikant kom je trouwens ook een eind mee en wat speelt die persoon dacht een viool.