‘Nederland kan zich niet nog meer jaren van rechtse macht en linkse verdeeldheid veroorloven,’ betoogt een groep ex-partijleiders en andere prominenten van PvdA en GroenLinks in de Volkskrant. Zij zijn daarom voorstander van een fusie van beide partijen. Om te beginnen van het samenvoegen van de twee senaatsfracties na de verkiezingen van volgende jaar. Maar daarna volgt de rest ongetwijfeld vanzelf.

Op zichzelf ben ik het eens met de opvatting van al deze belangrijke exen. Twee partijtjes zelfstandig laten voortbestaan die het over vrijwel alles eens zijn heeft weinig zin. Je kunt er beter één partijtje van maken. Iets minder klein, maar nog altijd maar met – volgens de huidige stand – 17 Kamerzeteltjes.

Toch heb ik moeite met de stelling van al die mensen die zichzelf voldoende serieus nemen om hun naam onder het Volkskrantbetoog te laten afdrukken. Hun suggestie dat rechts wél de handen ineen heeft geslagen is in mijn ogen uiterst betwistbaar. Want van een fusie aan de behoudende kant van het politieke spectrum is toch geen sprake?

Ja, bij de totstandkoming van het CDA, maar dat is al meer dan veertig jaar geleden. En nog veel langer geleden bij de oprichting van de VVD. In 1948 dus.

Daarna is er niks meer gebeurd. Behalve dan dat het CDA sterk is gekrompen. Destijds telde deze partij  nog circa 50 Kamerzetels en was een kabinet zonder christendemocraten vrijwel ondenkbaar. Het was de tijd van ‘we run this country’. Maar daarvan is weinig overgebleven. Op dit moment telt de confessionele Kamerfractie nog slechts 14 leden en volgens de polls zijn dat er hooguit 7. Je hoeft niet over buitengewone paranormale gaven te beschikken om te voorzien dat het op de niet al te lange termijn afgelopen is met het CDA. Een terugkeer naar de jaren van Ruud Lubbers en Peter Jan Balkenende lijkt me uitgesloten.

De vraag is: waarom stuurt de partijleiding van de christendemocraten niet aan op een krachtenbundeling met de VVD? Dat het CDA een inhoudelijke bijwagen is van de liberalen is al heel lang duidelijk. Bij vrijwel alle kwesties die ertoe doen zijn de twee partijen het eens. Tijdens de kabinetsformatie waren ze twee handen op één buik. De VVD-buik wel te verstaan. Confessioneel partijleider Wopke Hoekstra mag dan soms wel heel gewichtig klinken, hij is niet meer dan een klungelige kloon van VVD-leider Mark Rutte. Over minister voor Volkshuisvesting Hugo de Jonge, toch de tweede man bij het CDA, hoeven we het niet eens te hebben.

Als de christendemocraten zich zouden opheffen en samengaan met de VVD zou je dat in de praktijk nauwelijks merken. Alleen zou hun gezamenlijke fractie wat meer zeteltjes hebben. Niet eens veel meer, maar volgens de huidige peilingen zou ze toch nog boven de dertig uitkomen. Een combinatie van PvdA en GroenLinks kan naar mijn inschatting alleen van dit aantal dromen.