PVV-leider Geert Wilders vindt het heel erg dat hij geen premier kan worden. Dat zegt hij tenminste. Geen gelegenheid laat hij onbenut om erover te jammeren.

Maar ik geloof hem niet. Ik denk dat het hem heel goed uitkomt dat hij niet doorschuift naar het Torentje en het Catshuis. Al was het alleen maar omdat hij veel beter in de Tweede Kamer tot zijn recht komt. Hij is van nature een oppositiepoliticus.

Eerlijk gezegd denk ik dat Wilders steeds zeurt over het ‘offer’ dat hij nu brengt om des te hogere eisen te kunnen stellen in de formatie. Hij heeft alvast aangekondigd dan ‘keihard’ te gaan onderhandelen.

Zijn toekomstige coalitiegenoten mogen wel heel erg op hun tellen passen. Want ik vermoed dat Wilders alles op alles zal zetten om zoveel mogelijk van zijn programmapunten binnen te slepen. Daar heeft hij immers recht op nadat hij zich bereid heeft verklaard de eerste plek in het kabinet te laten varen?

Los daarvan blijft hij uiteraard de baas van de regering, wie er ook de leiding ervan in handen neemt.

Inmiddels is de strijd om premier van het PVV-kabinet te worden in volle gang. Diverse namen zijn al genoemd. Johan Remkes bijvoorbeeld, of Henk Kamp. Ze zijn wel allebei lid van de VVD, maar dat zal Wilders niet zo slecht uitkomen. Liever zaagt hij iemand van een andere partij doormidden dan dat hij een eigen geestverwant laat vallen. Als hij iemand anders de schuld kan geven van zijn eigen falen is de kans des te groter dat hij bij de volgende verkiezingen weer kan triomferen. Toch?

Het is wel voorlopig nog onduidelijk of Remkes of Kamp of zo iemand wil. Het lijkt me geen functie waarvoor je veel gegadigden vindt met de juiste achtergrond.

Gisteren leek zich een onverwachte kandidaat te melden. Het AD berichtte dat Hans Hoogervorst wel zou willen. Die is ook lid van de VVD – wat dus op zichzelf helemaal geen nadeel hoeft te zijn – en heeft bovendien heel veel ervaring. Zo was hij minister van Financiën in Balkenende I en minister van Volksgezondheid in Balkenende II. Daarin bracht hij een majeure (zij het nogal omstreden) wijziging in de volksgezondheidsverzekering tot stand.

Hoogervorst staat bekend als zeer rechts. Hij hoorde – net als Wilders, toen ook nog lid van de VVD – tot het ‘klasje van Bolkestein’, dat in de jaren negentig het uiterst conservatieve gedachtegoed met de paplepel kreeg ingegoten.

Hoogervorst leek dan ook zeer bruikbaar voor de job. Ware het niet dat hij onmiddellijk na de AD-publicatie liet weten dat hij helemaal niet met een journalist van die krant had gesproken. Laat staan dat hij gezegd zou hebben dat hij geïnteresseerd was in het premierschap. De verslaggeefster was kennelijk bedrogen door iemand die zich als Hoogervorst voordeed.

De kwestie werd een rel. Zodanig dat het AD zich gedwongen zag het bericht in te trekken. Onder het aanbieden van excuses zelfs.

Ik heb heel wat jaren in de journalistieke wereld vertoefd, maar een dergelijke terugtocht heb ik heel zelden meegemaakt. Wie zou er belang bij hebben gehad Hoogervorst te imiteren? Het zal toch niet iemand zijn geweest die op aartsvijand Frans Timmermans heeft gestemd?