Een meevaller voor de lezertjes van De T. Het door hen vurig gewenste kabinet mag dan waarschijnlijk snel uitgeregeerd zijn gezien hun hevige geruzie, Ronald Plasterk keert deze maand terug als columnist. Eind november moest hij de pen even neerleggen omdat hij tot informateur was benoemd. Maar eind juli neemt hij de draad weer op. Dan kunnen alle Telegraaf-lezers opnieuw genieten van zijn felle schimpscheuten op alles wat links is. Heerlijk!

De politieke loopbaan van ome Roon verliep niet helemaal naar wens. Weliswaar slaagde hij erin – niet in een vloek en een zucht, zoals hij had voorgespiegeld, maar toch  – PVV, VVD, NSC en BBB tot verder onderhandelen te brengen. Daarna was het helaas afgelopen.

De grote baas van de PVV Geert Wilders wilde hem als premier, maar hij bleek een van de weinigen te zijn. Pieter Omtzigt van NSC zag Plasterk helemaal niet zitten. Nederig aangeboden excuses – via een ingezonden briefje in De T. nota bene – hadden niet het beoogde effect. Pieter bleef boos.

Bovendien kwam er nog die onverkwikkelijke affaire bij over die zogenaamd onterechte claim op een kankermedicijn. Daarbij zou Plasterk zelfs valsheid in geschrifte hebben gepleegd. Allemaal makkelijk te weerleggen natuurlijk, maar niet in het tempo dat in de politiek blijkbaar vereist is.

Plasterk restte dan ook niks anders dan zich terug te trekken als kandidaat-premier. Niks aan te doen. De PvdA stond al klaar om hem zijn lidmaatschap te ontnemen, maar dat bleek niet meer nodig. En in mislukkelingen is die partij blijkbaar niet geïnteresseerd.

Gelukkig heeft ome Roon nog goede contacten bij De T. Binnenkort kan hij weer zorgen voor vreugde in de harten van zijn lezers. Van die schitterende aanvallen op het klimaatakkoord en de Europese Unie, allemaal genoteerd met een in vitriool gedoopte pen. En niet te vergeten op partijleider Frans Timmermans, zijn vaste zondebok.

Er schijnen mensen geweest te zijn die destijds bijna niet konden wachten tot vrijdag, de dag waarop de wekelijkse column van Plasterk het licht zag. Dat zijn vanzelfsprekend allemaal Timmermans-haters. En haters van alles wat zelfs maar zweemt naar progressiviteit.

Plasterk publiceerde zijn columns sinds 2020. Dat was maar drie jaar nadat hij moest stoppen als sociaaldemocratische minister (van Binnenlandse Zaken) en niet langer dan acht jaar nadat hij een gooi deed naar het leiderschap van de toen nog zo succesvolle PvdA. Hij moest het destijds dan wel afleggen tegen Diederik Samsom, hij eindigde op een glorierijke tweede plek.

Al die tijd hield hij zich uiteraard verre van kritiek op het klimaatbeleid of de Europese Unie, of op al die andere zaken waarmee hij in zijn T-bijdragen zo meedogenloos de spot drijft. Dat kwam toen niet erg van pas, zeker niet in zijn kraam.

Er zijn lieden die zeggen dat ome Roon heel erg ijdel is. Dat hij daarom bijna geen dag zonder publiciteit kan. Die lieden hebben er niets van begrepen. Plasterk stelt enkel belang in de waarheid hoor. En De T. ook.