Koning Willem-Alexander weet nog niet of hij naar het wereldkampioenschap voetbal in Qatar gaat. Dat heeft hij gisteren gezegd tegen een clubje hermelijnvlooien (sorry, ik bedoel natuurlijk royalty-journalisten). Zijn persoonlijke gevoelens, legde de vorst uit, zullen bepalen of hij in dat Arabische oliestaatje op de eretribune plaatsneemt.

Ik kan me bij zijn aarzeling van alles voorstellen. Natuurlijk niet dat de koning betwijfelt of het wel gepast is wedstrijden gade te slaan in stadions waarvan de bouw duizenden doden heeft geëist. Zo politiek-correct zal ons staatshoofd toch niet zijn? Nee, dat is vast niet de oorzaak van zijn terughoudendheid. Willem-Alexander weet het nog niet omdat onduidelijk is hoe het Nederlands elftal zal presteren in Qatar.

Tijdens de eerste ronde zal hij vermoedelijk wegblijven. Worden we dan uitgeschakeld, dan kan hij altijd zeggen dat hij handelde uit solidariteit met de talrijke slachtoffers. Maar komt Oranje verder, dan neemt de kans toe dat onze vorst afreist.

Halen we de finale, dan is het wel zeker dat zijn persoonlijke gevoelens dicteren dat hij die wedstrijd bijwoont. Premier Mark Rutte staat dan vast en zeker aan zijn zijde. Of beter gezegd: zit. Want monarchen die staan bij een voetbalwedstrijd is uiteraard ondenkbaar.

Zouden onze boys de slotwedstrijd winnen, dan dansen Willem-Alexander en Rutte met elkaar zonder enige twijfel de polonaise. Misschien sluit emir Tamim bin Hamad-al-Thani (het staatshoofd van Qatar) zich daar wel bij aan. Kunnen ze onder het hossen nog snel even wat zaken doen.

Maar ik acht dit scenario niet erg waarschijnlijk. Want we gaan vermoedelijk de finale niet halen op het WK. En mocht dat al gebeuren, dan zullen we vast niet winnen.