De Koning was niet van zins zich voor de verkiezingen te melden, aldus onze zegsman ten paleize. Maar de laatste ontwikkelingen in de campagne stemmen hem zo somber, dat hij zijn zorgen en inzichten alsnog wilde delen met de minister-president.

‘Beste Mark, staatsman,

Ik sta zoals je weet vol overtuiging boven de partijen maar het gekrakeel van de volksvertegenwoordigers is een aanslag op mijn teer gemoed. Jij loopt langer mee dan ik, maar heb je ooit zo’n janboel gezien? Ik las laatst een stuk in een eerbiedwaardige Britse courant en daar noemde een commentator onze politiek met al die partijtjes een ‘supermarkt’. De kiezer heeft veel te kiezen. Nou, het is vooral een rommelmarkt met afgedankte troep en kooplui die zich overschreeuwen.

Wat weet jij van die Maurice de Hond? Een van de slimme jongens hier noemde hem een ‘stuntman’. Van zijn methode schijnt niet veel te kloppen. Maar met zijn laatste peiling gooit hij wel de hele boel overhoop. Hij creëert zijn eigen ‘gamechanger’, zei die jongen (ik draag hem hierbij voor voor promotie. Kun je dat effe regelen voor je afzwaait naar Brussel?) Door die Wilders opeens in zijn peiling een enorme sprong te laten maken zodat hij net zo groot wordt als jullie.

Die jongen zei ook nog: hij bezorgt Wilders op de valreep het ‘momentum’. (Geef de knul ook een royale kerstbonus). Het zal toch niet gebeuren dat die Wilders onder mijn bewind de grootste wordt en in jouw Torentje trekt? Dan moeten we de noodtoestand uitroepen, makker! Alle verloven intrekken! En die De Hond in de kerker werpen. In de Gevangenpoort is plek genoeg. Kan hij zijn zonden overdenken en naar de martelwerktuigen kijken die we hem voor zijn neus zetten. Dat zal ‘m leren!

Toch even een gewetensvraag: hebben jullie die Wilders niet in het zadel geholpen door de ‘deur op een kier’ te zetten? Heeft die Turkse mevrouw zich daarmee niet misrekend? Als dat het geval is, hebben jullie wel wat uit te leggen, vriend. Enfin, wees blij dat je dat niet mee zal hoeven maken.

Ik heb me voorgenomen niets meer te zeggen over die Omtzigt. Volgens mij saboteert hij bewust zijn eigen kansen omdat hij de verantwoordelijkheid niet aandurft. Dat kan ik niet hebben in mijn Koninkrijk. Iemand die als de golven over de dijken slaan, niet weet of hij een schepje of een emmertje moet pakken.

Ik heb wel te doen met Timmerfrans. Ik begin hem zelfs sympathiek te vinden. Hij doet zo zijn best en het wil maar niet lukken. Laatst zag ik hem uit volle, bolle borst het clublied van zijn favoriete voetbalploeg zingen. Roda JC, uit de Keuken Kampioen-divisie. Het is een inkoppertje, toegegeven, maar dat past bij hem en zijn partij. Ze zullen nooit meedoen om de echte prijzen. Wat denk je wat ze met hem doen als hij dik verliest? Met pek en veren terug naar Brussel jagen? Tjeenkie (Herman Tjeenk Willink, oud vice-voorzitter van de Raad van State en huisvriend, red.) vertelde me dat de Groenen hem eigenlijk niet motten omdat hij blank is, bejaard, en een buik heeft.

Aan het thuisfront was het de afgelopen weken ook onrustig. Alexia was erg ontstemd over het optreden van die Zweedse klimaattrol die tijdens die demonstratie in mijn hoofdstad voor Hamas had staan schreeuwen. De poster van dat wicht is van de muur, zei Max. Dat geeft me weer hoop, jongen, want ik dacht even dat ze zou weg zweven naar de linkse wolk. Nu is ze weer bezig met die zangeres die problemen had met haar vader. Britney Spears, zo heet ze, zegt Max. Nou ja, ik vind alles goed zolang ze maar geen tattoo’s op haar bibsje laat zetten. En ik die muziek niet hoef te horen.

Max stond vanochtend op met een pesthumeur. De Argentijnse Wilders heeft daar de presidentverkiezingen gewonnen. Als dat maar geen voorbode is van wat ons woensdag te wachten staat. Ze sloeg zo hard de kop van haar ei, dat haar zacht-zijden, door oude vrouwenhandjes geweven kimonootje, cadeautje van Masako (Japanse keizerin, red.) onder het geel zat. En dan komt dat temperamentje naar boven, jongen. Echt, dan horen ze het tot in Buenos Aires donderen.

‘Wij leven in een bezeten wereld. En wij weten het. Het zou voor niemand onverwacht komen, als de waanzin opeens uitbrak in een razernij waaruit deze arme Europese mensheid achterbleef in verstomping en verdwazing. De motoren nog draaiende en de vlaggen nog wapperende, maar de geest geweken’. Dat zei Huizinga (Johan, historicus en hoogleraar in Leiden,  schrijver van de Herfstij der Middeleeuwen, red.) 90 jaar geleden. Nu kun je dat natuurlijk van alle tijden zeggen, maar het is nu wel heel erg van toepassing, vind je niet. Groot man, trouwens, die Huizinga. Van een ander kaliber dan wat nu aan onze Alma Mater over de slaven doceert.

Ik heb inmiddels de Browning 725 Hunter binnen. Tenminste nog een lichtpuntje in deze donkere dagen. Als ik zou willen, knal ik met dit wonderwapen in no time het hele Loo leeg, jongen. Geweldig! Ik had me op onze nieuwe statiefoto’s met de Hunter willen laten vereeuwigen, maar dat leek Max geen goed idee. Het zou de toorn van de Gutmensch wekken…

Nou dat was ‘m voor vandaag, Koekenbakker. En voor woensdag: dispereert niet!

WA’.

‘Ps. Heb je ‘How democracies die’ van Levitsky en Ziblatt al gelezen? Word je niet vrolijk van maar het is belangwekkende lectuur’.