Soms denk ik wel eens dat PVV-leider Geert Wilders het expres doet. Ik bedoel: kandidaten voordragen van wie hij weet dat ze weerzin zullen wekken bij zijn beoogde coalitiepartners.

Om te beginnen natuurlijk omdat ze bij hem helemaal geen afkeer oproepen. Hij vindt Reinette Klever juist een goede kandidaat-minister omdat ze Ontwikkelingshulp wil afschaffen. Dat wil hij namelijk zelf ook, al wist hij tijdens de formatie dat hij er bij NSC-leider Pieter Omtzigt of diens VVD-collega Dilan Yeşilgöz niet mee aan hoefde te komen.

Ook is hij van mening dat Gidi Markuszower, of, toen deze niet door de AIVD-screening heen kwam, Marjolein Faber het uitstekend zou doen op Asiel en Migratie. Hij vindt namelijk dat Nederland zo snel mogelijk toe moet naar nul migranten en deze hardliners delen dat standpunt. Ze zijn misschien een beetje lomp en onbehouwen, maar dat vindt Geert niet erg. Over die eigenschappen beschikt hijzelf ook, toch? Had iemand soms verwacht dat hij leden van de Partij voor de Dieren zou voordragen?

Maar Wilders heeft ook tactische intenties. In tegenstelling tot wat hij steeds beweert, wil hij het kabinet-Schoof vermoedelijk niet echt. Hij hoopt stiekem dat VVD of NSC het snel laten afweten, zeker na zijn bekritiseerde benoemingen. Het risico dat er dan een deugkabinet onder leiding van Frans Timmermans (GroenLinks-PvdA) komt neemt hij maar op de koop toe. Zo’n kabinet wil toch niemand, met uitzondering van Timmermans en zijn vriendjes wellicht.

De kans is veel groter dat de kiezer opnieuw om een oordeel wordt gevraagd. En dat oordeel is Wilders buitengewoon welkom. Afgaande op de peilingen gaat de PVV dan flink vooruit. Zeven, acht, misschien wel meer zetels extra zitten er zeker in. Die winst zal ten koste gaan van de VVD en vooral het NSC.

Weliswaar is het niet erg waarschijnlijk dat de PVV een Kamermeerderheid zal halen, zodat de partij straks met dezelfde onderhandelingspartners komt te zitten. Dat neemt niet weg dat haar positie een stuk makkelijker zal zijn geworden.

Laat Omtzigt of Yeşilgöz nog maar eens dwars gaan liggen als hun partij gehalveerd of in ieder geval een stuk kleiner is, terwijl de PVV over aanzienlijk meer zetels beschikt. Eens kijken of ze zich dan nog  bezorgd durven te tonen over gegadigden die Geert nota bene zelf heeft voorgedragen voor het ministerschap.

Wie weet durven ze in zo’n situatie zelfs niets meer te zeggen als hij oppert dat hij premier wil worden. Het regeerakkoord zal dan hoe dan ook meer lijken op het verkiezingsprogramma van de PVV. Zo zal Wilders denkelijk redeneren.

En volgens mij terecht vanuit zijn standpunt. Nu naar de stembus gaan is zo ongeveer het slechtste wat het ‘partijkartel’ kan overkomen. Eerst moet de PVV flink kelderen in de kiezersgunst. En moeten VVD en NSC er zetels bijkrijgen. Niet veel vanzelfsprekend, maar toch wel iets.

De mogelijkheid bestaat dat die partijen dan weer een halflinks kabinet willen vormen. Een heel links kabinet zou uiteraard beter zijn. Maar dat zit er voorlopig niet in. En misschien wel nooit.