In tegenstelling tot veel anderen beschouw ik de samenwerking tussen PvdA en GroenLinks als een groot succes. De twee partijen hadden vóór de verkiezingen 9, respectievelijk 8 Kamerzetels. Opgeteld dus 17. Dat werden er in november 25, een winst van 8. De grootste fractie is GroenLinks-PvdA daarmee niet, maar je kunt niet alles hebben. Ze eindigde wel als de op één na grootste partij in de Tweede Kamer. Ze heeft 1 zetel meer dan de VVD, die 10 zetels verloor, en 5 meer dan het NSC van Pieter Omtzigt. Volgens de polls doen de VVD en het NSC het nu nóg veel slechter, terwijl de linkse partij vrijwel gelijk blijft. Zodat het verschil zelfs aanzienlijk toeneemt.

Ik ben het dan ook niet eens met degenen die zeggen dat Frans Timmermans er als lijsttrekker en partijleider niets van gebakken heeft. Hij wist ervoor te zorgen dat de partij(en) flink groeide(n). Dat de PVV nog veel meer groeide, was pech. Zoals gezegd: je kunt niet alles hebben.

Trouwens, wie had de kar anders moeten trekken dan Timmermans? Ahmed Aboutaleb was niet beschikbaar. Jesse Klaver? Marjolein Moorman? Laat me niet lachen. De tijd van Klaver komt wellicht nog. Die van Moorman nooit, mag ik hopen.

Timmermans maakt naar mijn mening wel één fout. Hij zou zijn volle gewicht (dat is nogal wat) in de schaal moeten werpen om ervoor te zorgen dat er een echte fusie komt. Op dit moment zijn PvdA en GroenLinks nog twee (weliswaar samenwerkende) partijen. Die situatie kan volgens mij niet blijven voortbestaan. Vergeet het – roemruchte – verleden en vorm een nieuwe partij. Net zoals GroenLinks in 1989 en de PvdA in 1946 hebben gedaan.

Maar Timmermans is daarvoor te schijterig. Hij hield gisteren, tijdens het eerste gezamenlijke congres van de twee partijen, een toespraak waarin de grote verschillen tussen PvdA en GroenLinks aan bod kwamen.

Natuurlijk zijn er verschillen. De twee hebben elkaar in het verleden op leven en dood bestreden. Maar er zijn ook overeenkomsten en die springen veel meer in het oog. Bij de vorige Europese verkiezingen ontdekten de ontwerpers van Kieswijzer, of hoe dat programma ter verkrijging van een stemadvies ook heet, geen enkel onderscheid meer tussen de twee verkiezingsprogramma’s. Het heeft weinig zin nostalgisch terug te blikken naar de jaren van Willem Drees en te wijzen op het feit dat de partij toen veel belangrijker was dan nu. Drees heeft overigens in 1971 al bedankt als PvdA-lid.

Wat Timmermans afgelopen week ook deed was een blik werpen op de formatie. Daar gaat het niet goed. Het is zeer de vraag of PVV, VVD, NSC en BBB het nog eens kunnen worden over een regeerakkoord. Toch zal dat moeten. De kiezers moeten zelf vaststellen dat PVV-leider Geert Wilders het niet kan. Dat hij een prutser is, die wel een grote bek heeft, maar geen idee hoe je een land moet leiden.

Pas als ‘Het Volk’ snapt dat het van Blonde Dolly helemaal niets te verwachten heeft, zal het niet meer op hem stemmen. Althans, dat valt te hopen. Dan pas kan Timmermans zijn scenario voor een centrumlinks (nou ja) kabinet uit de kast trekken. Met de VVD inderdaad, want een puur linkse coalitie zit er niet in, en een regering met het CDA evenmin.