De kolonel kijkt mij bars aan. Oei. Ik sta met 1-0 achter. De aanval is nu de beste verdediging, ongeacht rang of stand. Ik verhef mijn stem: ‘Wat denkt u wel van me. U realiseert zich niet wat een teleurstelling dit voor mij is. Ik dacht een tweede beroep te leren, maar door een gebrek waar ik niets aan kan doen, gaat dat niet door. Kan ik het helpen dat er een litteken in mijn trommelvlies zit.’

De kolonel tiert nog even na, maar plaatst mij toch over naar de codekamer. Vercijferaar moest ik worden. Berichten die de telegrafist verzendt of ontvangt coderen of decoderen. De opleiding duurt vier maanden waarna ik word gedetacheerd in De Lier in het Westland met een kazerne als een vakantieoord: barakken van donkerbruin gebeitst hout, groene grasperken, borders met rode geraniums. De vercijferaars en telegrafisten gaan kameraadschappelijk met elkaar om, het kader is vriendelijk.

Ik heb nog een hobbel te nemen. De dag voordat ik in dienst ging had ik mijn haren kort laten knippen en mijn snor en baard afgeschoren. Vreselijk. Door het “fatsoenlijke” deel der natie werden we uitgemaakt voor langharig werkschuw tuig en daar waren we trots op. Na een week of wat zag ik een adjudant met een knevel met opgekrulde punten. Balen. Maar mijn snor laten groeien mocht niet. Geen stoppels! In De Lier probeer ik het weer met een organiek opgesteld verzoekschrift: “De dienstplichtig soldaat Ebbe verzoekt zijn commandant om zijn snor te mogen laten groeien ter verhoging van het krijgshaftig uiterlijk”. Het wordt toegewezen.

Veel te doen hebben wij niet: één ochtend in de week voorbereidingen treffen voor de telegrafisten. In het voor- en najaar een bivak in het vrije veld in comfortabele tenten en met goed eten. Af en toe een oefening met de radiowagen. Eén keer per maand met een legertruck naar de duinen om op de schietbaan de schietvaardigheid op peil te houden door twaalf kogels af te schieten waarvan zes met een gasmasker op.

De rest van de tijd brengen we door met lezen, studeren, klaverjassen en biljarten. Omdat alles op de codekamer geheim is, wordt zelfs de compagniescommandant pas toegelaten, nadat hij zijn bezoek heeft aangekondigd en wij het geclassificeerde materiaal, de leesboeken, het studiemateriaal, de speelkaarten en de ondeugende Candy hebben opgeborgen in afgesloten kasten. Na driekwart jaar word ik gezien mijn excellente verdiensten voor God, Koningin en Vaderland bevorderd tot korporaal