Sinds hij uit de CDA-fractie vertrok zit Pieter Omtzigt in zijn eentje in de Tweede Kamer. Maar volgens Maurice de Hond zou hij wel dertig zetels kunnen halen als hij met een eigen partij aan de verkiezingen deelneemt. Dertig is dan mogelijk een tikkeltje overdreven, aan de populariteit van Omtzigt valt niet te twijfelen. Vooral degenen die geneigd zijn op (populistisch) rechts te stemmen steunen hem. Gek genoeg heeft hij ook bij links nogal wat aanhang. Omtzigt staat bekend als volhardend, ijverig, degelijk en recht door zee. Het ideale Kamerlid kortom.

Toch heeft Omtzigt nog niet het initiatief genomen tot een eigen lijst of die zelfs maar aangekondigd. Waarom niet? Een aantal ‘vrienden’ van hem snapt er niks van en komt zelf met een partij, ‘Alliantie’ genaamd. Daarmee willen zij in drie plattelandsprovincies in maart aan de verkiezingen meedoen.

Tot dusver heeft de grote Pieter nog niet zijn sympathie uitgesproken voor dat plan. Laat staan dat hij er zich bij heeft aangesloten. Mijn gok is dat hij dat ook niet gaat doen. Omtzigt wil – vermoed ik zo – best een eigen partij, maar daarmee zal hij nog even wachten. De Provinciale Staten stellen weliswaar de nieuwe Eerste Kamer samen, maar deelnemen aan de statenverkiezingen is veel te riskant. Je moet dan (als je tenminste invloed wil hebben bij de vorming van de senaat) in alle provincies kandidaten presenteren. Of die deugen moet je afwachten. De ervaringen van FvD-leider Thierry Baudet en anderen beloven weinig goeds. Binnen de kortste keren ontstaat er herrie in de tent. Dat schrikt stemgerechtigden bij de (veel belangrijkere) Tweede Kamerverkiezingen af.

Omtzigt zal daarom liever de kat uit de boom kijken tot pakweg over een jaar, of misschien nog wel later. Dan zal hij zijn nieuwe partij ten doop houden. Of heel misschien sluit hij zich alsnog aan bij Alliantie, mocht dat initiatief een onverwacht succes worden. Maar ik denk het niet.

Omtzigt zal zich dus met een eigen lijst voor de Tweede Kamer verkiesbaar stellen. Hij zal dan zonder meer heel wat zetels weten te veroveren. Wie weet wordt zijn fractie wel de grootste.

Maar dan. De nieuwe partij van Omtzigt kan onmogelijk grote concessies doen in de kabinetsformatie. Zijn onbuigzame opstelling en de indruk die hij steeds heeft gewekt nooit water bij de wijn te zullen gieten verhinderen dat. Uiteindelijk – wellicht houdt hij het spelletje nog vrij lang vol – zal hij in de oppositie belanden. Vermoedelijk laat zijn electoraat hem dan nog niet meteen in de steek. Want hij zal vast wel de Ongewenste Buitenstaander blijven uithangen, zo door en door netjes en betrouwbaar. Iemand die zo dolgraag zijn beloftes had willen waarmaken.

Maar uiteindelijk zal de achterban van Pieter zich teleurgesteld van hem afwenden. Praatjes vullen immers geen gaatjes en harde resultaten blijven uit. Vermoedelijk zal de leegloop niet totaal zijn. Omtzigt zal nog wel een paar zetels overhouden. Maar het zullen er nauwelijks meer zijn dan het CDA, de partij waarvoor hij 17 jaar in de Tweede Kamer zat en waarvan hij de glorietijd (44 zetels!) nog heeft meegemaakt.