Dat het kabinet-Schoof zijn termijn afmaakt lijkt uitgesloten. De lange duur van de formatie, de van tussenoplossingen aan elkaar hangende regeringsplannen, het interne gekissebis en het feit dat één van de hoofdrolspelers nu al met ziekteverlof gaat, maken dat onwaarschijnlijk.

Niettemin: je weet het nooit. Het tweede kabinet-Rutte (het laatste dat de rit uitzat) kende geen lange formatie. Maar de twee partijen waaruit het bestond (VVD en PvdA) wantrouwden elkaar tot op het bot. Ze moesten over ieder onderwerp uiterst moeizaam bereikte compromissen sluiten en maakten voortdurend ruzie.

Toch wisten ze de eindstreep te halen. De mogelijkheid dat dat weer gebeurt is niet groot, maar ook weer niet helemaal afwezig.

De deelnemers kunnen vooral hoop putten uit de wetenschap dat er geen alternatief is. Een kabinet met de PVV is aangewezen op steun van de VVD en het NSC. En van de BBB natuurlijk, maar dat zal geen probleem vormen. Zolang de peilingen blijven zoals ze nu zijn, is er voor Dick Schoof en zijn ministers niet veel gevaar te duchten.

Ik bedoel vooral: zolang de PVV de grootste blijft. Het NSC bestaat voor een deel uit personen die liever niet met extreemrechts samenwerken. En de VVD – misschien niet met instemming van Dilan Yeşilgöz, maar zij is vervangbaar – heeft overal oren naar. Die twee coalitiepartijen hebben alleen veel te weinig steun van de bevolking om een breuk te durven riskeren. De dreigementen van NSC-Kamerlid (en Omtzigt-vervangster) Nicolien van Vroonhoven ten spijt.

De kans dat het kabinet-Schoof er snel mee ophoudt, blijft dan ook geheel afhankelijk van PVV-leider Geert Wilders. Zolang hij min of meer tevreden is, zullen het NSC en de VVD geen opstand veroorzaken. Voor dergelijke heldenmoed zijn meer zetels nodig dan waar ze nu volgens de  prognoses op kunnen rekenen.

En of Wilders genoegen neemt met dit kabinet – dat zeker niet het beleid van zijn voorkeur voert – is weer afhankelijk van de regeringsprestaties op asielgebied.

Premier Dick Schoof heeft gelijk: de Nederlanders ervaren een asielcrisis. Dat wil niet zeggen dat het aantal vluchtelingen hier echt de pan uitrijst. Maar voor het gevoel van de meeste kiezers is dat wel zo. En de meeste kiezers bepalen door wie ze geregeerd willen worden. Je kunt wel allerlei redenen bedenken waarom ze ongelijk hebben, aan de verkiezingsuitslag verander je daarmee niets.

Voorlopig is Blonde Geert nog redelijk te spreken over zijn eerste kabinet, dat vandaag zijn eerste Prinsjesdag beleeft. Of misschien is hij helemaal niet zo te te spreken, maar hij vindt in ieder geval dat een regering met de PVV erin beter is dan elke andere regering. Het zou ook kunnen dat hij bang is dat zijn partij uit de gunst raakt als hij niets voor elkaar krijgt.

Hoe dan ook: Schoof mag van hem doorgaan. Voorlopig althans. Mocht het getimmer met de vuist op tafel in Brussel te weinig resultaat opleveren, dan kan het snel afgelopen zijn. Verbroken verkiezingsbeloftes kan Wilders zich niet permitteren. Zeker niet als het om de toestroom van ‘buitenlanders’ gaat.

Of hij zich electoraal gezien een kabinetscrisis kan veroorloven zal ook hij moeten afwachten.