Folkert Idsinga gaat als staatssecretaris van Financiën, want dat is hij, over belastingzaken. Je zou zeggen dat je dan extra voorzichtig moet zijn met je eigen financiële belangen. Je beleid kan er immers voor zorgen dat het fiscale klimaat bijzonder vriendelijk uitpakt voor jezelf, en dat is niet de bedoeling. Zeker niet zo openlijk.

Toch is Idsinga niet echt behoedzaam. Hij zou aandelen en obligaties bezitten in diverse bedrijven voor zeker een miljoen of zes, heeft hij tegenover RTL toegegeven. Welke bedrijven? Dat is de grote vraag.

Idsinga heeft zijn zakelijke affaires op afstand geplaatst gedurende zijn staatssecretariaat. Dat wil zeggen dat hij er niet direct over kan beschikken. Op zich niet ongewoon, maar blijkbaar heeft hij de Kamer niet voldoende een rad voor ogen weten te draaien. Die wil nu in meerderheid dat de bewindsman opheldering verschaft over zijn investeringen.

Volgens Idsinga betreft dat een ‘privéaangelegenheid’, maar daarmee nemen de in het geweer gekomen fracties geen genoegen.

Van die Kamermeerderheid maken de linkse oppositiepartijen, zoals GroenLinks-PvdA, D66 en de SP, deel uit. Dat valt natuurlijk te verwachten. Maar oppositiepartijen hebben per definitie niet de meeste zetels (tenzij er sprake is van een minderheidskabinet, maar dat is Schoof-I bepaald niet). Om aan een meerderheid te komen zal minimaal één van de coalitiefracties zich bij de vragenstellers moeten aansluiten.

En dat is gebeurd. Niemand minder dan partijleider Geert Wilders van de PVV toont zich bijzonder kritisch, en die heeft 37 zetels ter beschikking. Op X (waar anders?) twittert hij dat hem de geheimzinnigheid van Idsinga ‘geen goed bestuur’ lijkt. ‘Dus maar beter openbaar maken die miljoenenbelangen!’

Zou Blonde Geert Idsinga ook zo hard hebben aangepakt als hij een partijgenoot – nou ja, politieke geestverwant dan – was geweest? Mogelijk wel, want met Wilders weet je het  nooit. Maar Idsinga is geen partijgenoot, dus schroom is niet nodig. De staatssecretaris is voor zijn functie voorgedragen door het NSC. En aan die partij heeft Wilders een erge hekel.

De hele kabinetsformatie lang heeft NSC-leider Pieter Omtzigt Wilders dwars gezeten. Hij bleef aandringen op staatsrechtelijke maatregelen in het regeerakkoord. Terwijl Wilders daar helemaal niets van hebben moet. Die heeft maar één doel voor ogen en dat is het voeren van ‘het strengste asielbeleid ooit’. Al het andere is daaraan ondergeschikt.

Idsinga is trouwens nog niet zo heel lang lid van het NSC. Logisch ook. Die partij zag pas ruim een jaar geleden het licht. Daarvoor bestond ze niet. Idsinga was toen nog lid (Kamerlid zelfs) van de VVD. Ook een partij waar Wilders niet dol op is, want ze viel de Heilige Pieter af en toe bij in zijn streven naar een grondwettelijker karakter van de afspraken.

Pas in september 2023 zag Idsinga het licht. Hij koos ervoor de VVD in te ruilen voor het NSC. Misschien dat hij daar de kans op een lucratief baantje wat groter inschatte dan bij de liberalen, wie zal het zeggen? Een partijswitch, vlak voor die partij baantjes voor het uitdelen heeft, is in elk geval niet al te gebruikelijk.

Maar wil Idsinga nog lang staatssecretaris blijven, dan kan hij beter zijn ‘miljoenenbelangen’ aan de grote klok hangen. ‘Privéaangelegenheid’ of niet. Want tegen de Kamer kan een staatssecretaris niet op. Laat staan tegen Boze Geert.