Het gaat niet goed met links. De nederlaag in de VS van Kamala Harris (we mogen haar toch wel een linkse liberale noemen?) tegen de extremistische idioot Donald Trump ligt natuurlijk nog vers in het geheugen.

Maar er is veel meer. Neem bijvoorbeeld Duitsland. Daar regeerde de afgelopen jaren een door socialisten en groenen gedomineerd kabinet, maar dat heeft niet tegen de stroom weten op te roeien. De liberalen, nodig voor de meerderheid, zijn eruit gestapt (of gezet) en nu moeten onze oosterburen binnenkort naar de stembus.

Wat de uitslag van die verkiezingen wordt weet ik uiteraard niet. Maar de kans op een nieuwe sociaaldemocratische premier is bijzonder klein. Zeg maar gerust afwezig.

Ook elders in de wereld (en zeker in Europa) zijn linkse politieke successen dun gezaaid. De ooit zo dominante progressieve partijen zijn in veel landen verschrompeld tot machteloze dwergen.

Dat is helaas in ons eigen kikkerlandje eveneens het geval. Bij de laatste verkiezingen won populistisch rechts en dat maakt nu de dienst uit, met behulp van partijen die klakkeloos doen wat de mensen in het land zeggen te willen.

De hele linkse kerk bezet in de Tweede Kamer nog geen 50 zetels, en dan moet je ook nog iedereen meetellen. Dat is ooit wel eens anders geweest. Er was een tijd dat de PvdA in haar eentje meer dan 50 zetels had, en dat is nog niet eens heel erg lang geleden. Althans vanuit het perspectief van een bejaarde, want dat ben ik.

Is er hoop op verbetering? Nee, niet echt. Volgens de laatste peiling gaat de fractie van GroenLinks-PvdA een zetel verliezen, terwijl daar bij de kleinere linkse partijen nauwelijks vooruitgang tegenover staat. In de voorlaatste poll was het misschien wel een beetje, maar niet aanmerkelijk beter.

Wat zou het progressieve kamp kunnen doen om het tij keren? Niet veel, ben ik bang. Fuseren helpt niet echt, want de linkse koek wordt er volgens onderzoek niet groter door. Toch zit er weinig anders op dan het maar op die manier te proberen. Beter één grote linkse partij, hoezeer intern ook verdeeld, dan vele kleintjes.

De kans bestaat dan tenminste nog dat die partij regeringsverantwoordelijkheid krijgt. Dat is er nu niet bij. Zoals ik al eerder op deze site schreef ben ik er voorstander van dat GroenLinks-PvdA snel beslissen om een nieuwe progressieve partij op te richten. Ze zouden verder ook D66 en Volt bij hun samengaan moeten betrekken.

Voor de goede orde: D66 bestaat niet meer als het verdwijnt, net zomin als alle andere genoemde partijen. De haters van PvdA, GroenLinks, D66 en Volt hoeven zich dus nergens over op te winden.

Maar zoals gezegd: de progressieve koek wordt niet groter door een fusie. Ook al zouden genoemde partijen samengaan, zelfs al zou ze de premier mogen leveren, dan blijft de aldus tot stand gekomen nieuwe club een bescheiden dobberaar in een verder vooral populistische zee. Aan het lot van de Democratische Partij in de VS, die uit heel wat ideologisch enorm verschillende compartimenten bestaat, hoef ik vast niet te herinneren.

Verder zit er voor links niets anders op dan geduld te oefenen. Misschien breekt ooit de dag aan dat er opnieuw een linkse meerderheid ontstaat. Misschien ook niet, trouwens.