In Amsterdam vindt morgen een ‘solidariteitsmars’ plaats voor de 11-jarige Mikael. Die zal niet helpen, vrees ik.

Mikael is geboren in de Nederlandse hoofdstad en opgegroeid in dit land. Van de Raad van State mag hij worden uitgezet naar Armenië. Daar is hij weliswaar nooit geweest, maar hij heeft wel de Armeense nationaliteit. En zijn moeder komt er vandaan.

In 2010 vluchtte ze naar Nederland, waar ze asiel aanvroeg. Ondanks de weigering bleef ze hier en startte procedures. Omdat Mikael en zijn moeder daarbij meer dan drie maanden buiten beeld zijn geweest van de rijksoverheid moeten ze nu toch weg, concludeerde de Raad van State.

Gevallen waarin minderjarigen het land uit zouden moeten, hebben zich eerder voorgedaan. Toen had de bewindsman (of -vrouw) voor het vreemdelingenbeleid nog de mogelijkheid genade voor recht te laten gelden. De ‘discreditionaire bevoegdheid’ lag immers destijds bij deze bewindspersoon.

En reken maar dat de betreffende politicus met zijn of haar hand over het hart streek. Tenminste als het uit te zetten kind voldoende media-aandacht had weten te verwerven, zodat de publieke opinie erop gefixeerd was.

Maar in 2019 is de discreditionaire bevoegdheid afgeschaft als onderdeel van een ingewikkelde, voor de pro-vluchtelingenpartijen op zich niet ongunstige deal. De IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst)  kan nu alleen aan het begin van een procedure toetsen of er sprake is van ‘schrijnende omstandigheden’. Ik denk niet dat Mikael of zijn moeder daar nog op hoeven te rekenen. Hun zaak sleept al te lang.

De huidige minister van Asiel en Migratie is Marjolein Faber. Zij is, na nogal wat weerstand, benoemd door de PVV, voor welke partij ze ook in de Eerste en Tweede Kamer zat. Uiteraard is Faber niet van plan zich in te spannen voor Mikael, want Nederland is er voor de oorspronkelijke bevolking, nietwaar? Ze hield zich dan ook doof voor de oproep van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema.

Die deed een klemmend beroep op de minister vanwege de ‘schrijnende situatie’ waarvan sprake is, maar Faber hief de handen machteloos ten hemel. Wel liet ze een woordvoerder van haar departement verklaren dat dit een ‘ordinaire beleidsmachine’ is, wat dat dan ook mag betekenen.

PVV-leider (en enig lid) Geert  Wilders hield zich rustig over de affaire. Doorgaans heeft hij praatjes voor tien, maar deze keer niet. Degenen die op zijn partij hebben gestemd zouden zich er eens aan kunnen storen als hij met zijn gebruikelijke riedeltje komt! Het voeren van het woord liet Wilders maar liever over aan Kamerlid Henk Vermeer van de BBB, een bijwagen (tevens coalitiepartner) van de PVV. Die betoogde dat er inderdaad sprake is van een ‘schrijnende situatie’, maar dat de moeder die zelf schuld is.

Over dat laatste wil ik hier niet twisten. Duidelijk is volgens mij wel dat je een in Nederland geboren en hier geworteld kind niet moet uitzetten. Niet naar Armenië en ook niet naar andere landen. Ik mag aannemen dat Faber dit eigenlijk wel snapt. Of ze ernaar handelt is vanzelfsprekend een heel andere vraag.

Wanneer Mikael en zijn moeder precies moeten vertrekken staat niet vast. Zelfs de vraag of ze weg moeten mag nog gesteld worden. Een petitie om ze hier te houden is al vele duizenden malen getekend. De familie hoopt nog op een wonder. Maar ik vermoed zo dat dat zal uitblijven.