De Tweede Kamer houdt dezer dagen hoorzittingen met de beoogde bewindslieden van het kabinet-Schoof. Ik ben het op zich eens met SP-leider Jimmy Dijk, die er niet aan meedoet omdat hij deze bijeenkomsten ziet als een ‘poppenkast’. De Kamer heeft immers helemaal niet de bevoegdheid ministers of staatssecretarissen te blokkeren. Het benoemingenbeleid is een zaak van de nieuwe regering. CDA en SGP nemen om dezelfde reden trouwens niet deel aan de hoorzittingen.

Niettemin leveren die ondervragingen interessante inkijkjes op in de ideeënwereld van de toekomstige bewindspersonen. Neem Marjolein Faber, die straks de portefeuille Migratie en Asiel gaat krijgen. Faber ligt (onder meer) onder vuur omdat ze als Eerste Kamerlid de term ‘omvolking’ heeft gebruikt.

Haar uitlatingen waren zelfs voor VVD-leider Dilan Yeşilgöz aanleiding om aan haar geschiktheid voor het ambt te twijfelen. Al zwichtte zij daarna razendsnel voor het machtswoord van PVV-leider Geert Wilders.

‘Omvolking’ betekent dat de eigen bevolking (wat dat ook mag zijn) wordt vervangen door migranten, vooral uit moslimlanden. Het kost mij zeer grote moeite om te geloven dat de regering van dit land bewust moslims heeft  geïmporteerd om de eigen cultuur te vernietigen. Overigens zou de omvolking ook in andere westerse landen plaatsvinden. Dat veronderstelt een buitengewoon fijne onderlinge afstemming, die de geloofwaardigheid van het geheel bepaald niet ten goede komt.

Los daarvan kom je het begrip ‘omvolking’ vooral tegen bij de nazi’s, zoals premier Mark Rutte (opgeleid als historicus) destijds in de senaat terecht tegen Faber opmerkte. En nazi’s zijn een categorie waarmee zelfs de PVV liever niet wordt geassocieerd.

Als kandidaat-minister besefte Faber (de tweede gegadigde voor Asiel en Migratie, Gidi Markuszower kwam niet door de AIVD-screening heen) dat je beter voorzichtig kunt zijn. Dus toonde ze begrip voor de opschudding die haar uitspraken hebben veroorzaakt.

Terug nam ze echter niets. Ze beloofde alleen de gewraakte uitdrukking niet meer in de mond te nemen. Althans: zo vertaal ik dan maar haar verzekering dat ze zich als minister zal gedragen ‘zoals een minister betaamt’.

Je kunt er natuurlijk over twisten of partijleider Wilders er verstandig aan heeft gedaan Faber voor te dragen voor de politiek zeer gevoelige kabinetspost. Want Faber zal de omstreden term dan misschien niet meer gebruiken, ze is wel overtuigd van de juistheid ervan.

Ze gaat er serieus vanuit dat in westerse landen een grootscheepse operatie heeft plaatsgevonden (of nóg plaatsvindt) waarbij de eigen inwoners het veld dienden te ruimen voor migranten uit Turkije, Marokko en andere zuidelijke landen. Volgens mij ben je niet goed bij je hoofd als je denkt dat zoiets überhaupt mogelijk is, maar goed.

Ik zou niettemin de PVV’ers (of hun electoraat) niet graag de kost geven die deze overtuiging zijn toegedaan. In ieder geval deelt naar mijn mening Wilders het standpunt van zijn geestverwante volledig.

Yeşilgöz  mag dan gezegd hebben dat Faber ‘niet haar kandidaat’ zou zijn geweest, ze zit de komende jaren wel aan haar vast. En aan Reinette Klever (die Ontwikkelingssamenwerking krijgt) en al die anderen.