Het gaat niet zo goed met de PVV. De grootste regeringspartij dreigt volgens peilingen flink te verliezen. ’s Lands koffiedikkijkers twisten over de vraag of de achteruitgang 6, 7 of 8 zetels bedraagt, maar dat de partij er een paar kwijtraakt staat vast. Aldus de polls, want verkiezingen zijn er vooralsnog niet geweest.

Natuurlijk baalt partijleider en enig lid Geert Wilders van dit negatieve beeld. Het is nooit leuk als jouw lieveling een nare toekomst wordt voorspeld.

Maar wat moet je eraan doen? Een almaar groeiende groep mensen heeft zijn buik vol van de partij. Een reeks onvervulbare beloftes, zoals een goedkopere zorgverzekering, huurverlaging of een ‘boodschappenbonus’, is de voornaamste oorzaak van de tegenvallende commentaren. Hoe langer hoe meer kiezers overwegen bij de volgende verkiezingen niet meer op de PVV te stemmen.

Gelukkig heeft de partij nog één thema waarvan ze de ‘eigenaar’ is, en dat is de migratie. Daarmee wordt ze telkens geassocieerd. Weliswaar bakt haar asielminister Marjolein Faber er ook niet veel van, maar dat ontkent Geert gewoon. Hij noemt haar ‘de beste minister van het kabinet’ en houdt stug vol dat het asielbeleid dat ze gaat voeren ‘het strengste ooit’ is.

Helaas, die vervelende journalisten zitten niet stil. Ze hebben ontdekt dat er in een jaar tijd 130.000 nieuwkomers in Nederland zijn bijgekomen. 130.000! Dat is een stad ter grootte van Leiden of Maastricht. Onaanvaardbaar, toch?

Meteen toen hij deze noodlottige cijfers vernam, kondigde Wilders extra asielmaatregelen aan. Misschien dat die worden uitgelegd als een motie van wantrouwen aan het adres van Faber, maar zwijgen kon niet meer. Zeg nu zelf.

Gisteren kwam hij met zijn aanvullende eisen op de proppen. Uiteraard betrof het een tienpuntenplan, want (potentiële) PVV-stemmers zijn dol op zogenaamd cijfermatig onderbouwde duidelijkheid. Wilders’ voornaamste voorwaarde: ‘binnen enkele weken’ moeten de grenzen dicht voor iedereen die op de vlucht is. Zo niet, dan is de PVV ‘weg’, kondigde hij aan.

Alom bestaat de neiging om deze eis niet serieus te nemen. De coalitiepartners reageren lauw, de oppositie ongelovig of schouderophalend. En terecht: de kans dat Wilders zijn woorden waarmaakt is klein, heel klein.

Temeer daar hij erbij zei dat hij ‘nergens mee dreigt. Het is geen dictaat.’ Daarmee kan hij alle kanten op. Ook accepteren dat het is zoals het is, behoort tot de opties. De wens van Wilders dat er ‘binnen een paar weken’ resultaat zichtbaar moet zijn is trouwens ook al zo vaag. Want wat is ‘een paar weken’?

Nee, het risico op een kabinetscrisis is bepaald niet groot. De VVD heeft volgens mij geen zin om internationale verdragen op te zeggen. Het NSC al helemaal niet. Hoe je een asielstop voor elkaar kunt krijgen zonder dat te doen is mij volkomen onhelder. Binnenkort zal Wilders zijn keutel wel weer intrekken, is de verwachting.

Maar stel nu eens dat Geert het wel serieus meent. Dat hij niet alleen maar probeert de peilingen een beter aanzien te geven. Dat de PVV inderdaad ‘weg is’ als ze haar zin niet krijgt.

In 2012 heeft hij het eerste kabinet-Rutte opgeblazen, waardoor de VVD drie kabinetten voort moest met linkse of pseudolinkse types. Misschien gebeurt iets soortgelijks wel weer. Dan is de VVD – want het NSC en de BBB zijn na nieuwe verkiezingen volgens de prognoses te klein, als er al iets van overblijft – verplicht opnieuw met Wilders in zee te gaan, en ditmaal op zijn voorwaarden. Als de partijen samen tenminste een meerderheid halen. Of zouden ze liever met D66 en GroenLinks-PvdA regeren?

Als het de bedoeling van Wilders was optimale verwarring te stichten, zowel in de Kamer als bij het electoraat, is hij in zijn opzet geslaagd.