‘Geen uitzaaiingen.’ De uroloog praat zo zacht, dat hij bijna niet is te verstaan. Alsof hij een onheilstijding overbrengt, maar Annie en ik hebben het goed gehoord: “Geen uitzaaiingen”. We knijpen in elkaars hand, onderdrukken een al te uitbundige jubelstemming. De uroloog legt het behandeltraject voor: ‘Eerst de vier blaasspoelingen afmaken, daarna overleg met de radioloog voor bestraling, direct beginnen met hormoontherapie.’

 

De oncologie verpleegkundige legt uit: ‘De zaadballen en bijnieren produceren het mannelijk hormoon testosteron. Met de hormoontherapie wordt de productie geblokkeerd en de groei van de kanker geremd. Gecombineerd met bestraling wordt de kans op genezing vergroot.’

 

Thuis neem ik de bijwerkingen en leefadviezen in de meegekregen folders door. Waslijsten zijn het. Mogelijke bijwerkingen, een greep: opvliegers met een plotseling zeer hevig gevoel van warmte en hitte gedurende een tot vijf minuten, vermoeidheid en spierzwakte door verlies aan spiermassa, gewichtstoename vooral rond de buik, verminderde haargroei, pijnlijke zwelling van de borsten. Belangrijk zijn goed en gezond eten en veel bewegen om het lichaamsgewicht en de krachten op peil te houden.

 

Mijn gevoel van euforie is danig getemperd. Midden in de nacht schrik ik wakker. In mijn kop maalt het spookbeeld dat ik langzaam verander in een eunuch, de ontmande harembewaker aan het hof van de keizer van China. Zweten en woelen. Ik sta vroeg op, maak een lange wandeling, probeer mijn zorg te relativeren, wat moeilijk lukt. ’s Avonds bel ik mijn vriend F, die een paar jaar eerder door dit alles is heen gegaan.

‘Ja, die hormoonpillen heb ik geslikt.’

‘En?, vraag ik. ‘Bijwerkingen?’

‘Nauwelijks last van gehad. Joh, op onze leeftijd loopt het allemaal niet zo’n vaart.’

 

Ik sta weer met beide benen op de grond. Geneer me een beetje dat ik me tegen mijn gewoonte in heb laten opnaaien