Mag een minister liegen tegen de Tweede Kamer? Formeel niet, maar als je die regel letterlijk zou nemen bleef er geen bewindspersoon over in de Trêveszaal. Dus iets anders beweren dan de waarheid is tot op zekere hoogte toegestaan. Sterker nog: zolang de regeringspartijen je geloven of in elk geval je niet naar huis sturen, mag vrijwel alles. Zij zijn immers de baas in de Kamer.

Dilan Yeşilgöz kan ervan meepraten. Zij is, naast VVD-leider en Kamerlid, ook nog minister van Justitie en Veiligheid. Tot er eindelijk een nieuw kabinet komt, wat op 2 juli het geval schijnt te zijn.

Vorig jaar, na de val van het kabinet over het asielbeleid, zei Yeşilgöz dat familieleden van vluchtelingen ‘nareis op nareis’ naar Nederland maken. In een interview in de Volkskrant (vóór de verkiezingen) voegde ze eraan toe dat zoiets duizenden keren per jaar voorkomt. Het is hoog tijd dat er iets in het migratiedossier gebeurt, wilde ze maar zeggen.

In februari bleek daarentegen uit gegevens van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) dat jaarlijks slechts in enkele tientallen gevallen van de zogeheten gestapelde gezinsherenigingen gebruik wordt gemaakt. Dus niet van ‘duizenden’. Van ‘nareis op nareis’ is in werkelijkheid geen sprake.

Yeşilgöz moest gisteren in de Tweede Kamer toegeven dat  wat ze beweerd had niet klopte. Maar het waren ‘geen doelbewuste leugens’, voegde ze eraan toe. Ze had ‘het verkeerde getal genoemd bij het verkeerde onderwerp’.

Gelukkig maar.

Als gevolg van de verkiezingen van 22 november is bovendien de samenstelling van de Kamer flink veranderd. De PVV heeft, samen met de VVD, het NSC en de BBB, ruim de meerderheid.

En Kamerleden van deze partijen vielen de inmiddels bevriende VVD-minister niet al te lastig. Het is weliswaar tamelijk vervelend dat je een minister niet op haar woord geloven kan, maar dat is volgens de PVV ‘geen politieke doodzonde’ (ik heb politiek leider Geert Wilders wel eens anders gehoord, maar vooruit). Ook de andere fracties van het toekomstige kabinet-Schoof maakten er geen halszaak van. Het NSC bijvoorbeeld wil ‘geen afrekencultuur’.

De linkse oppositiepartijen (waaronder je vandaag de dag ook het CDA blijkbaar mag scharen) schreeuwden natuurlijk wél moord en brand. Ze vinden dat Yeşilgöz de boel heeft ‘belazerd’. Sommige fracties dienden een motie van wantrouwen tegen haar in.

Die zal niet worden aangenomen, maar in de komende kabinetsperiode zullen er zeker andere moties van deze strekking het licht zien. Misschien komt er ooit wel een rode kaart die mede namens Yeşilgöz – dan alleen nog Kamerlid – wordt uitgereikt. Dat zal dan vermoedelijk het einde van het kabinet-Schoof zijn.

Tot die tijd mag je naar hartenlust liegen in de Kamer. Zeggen dat je de boel niet bewust hebt voorgelogen hoeft niet eens, al geldt het wel als netjes.

Liegen mag overigens in de volgende kabinetsperiode ook weer gewoon. Zolang je maar de steun van de meerderheid hebt.