De lijsttrekker van het NSC Nicolien van Vroonhoven (of wie het dan ook worden zal) staat na het vertrek van Pieter Omtzigt voor een heel moeilijke, zo niet onmogelijke opgave. Zij (hij) moet ervoor zorgen dat bij de komende verkiezingen de polls niet al te veel gelijk krijgen. Volgens de prognoses verliest de partij vrijwel al haar 20 zetels.

Mij lijkt het ondoenlijk het voor elkaar te krijgen dat het verlies tot nul beperkt blijft. Maar tot 10? Zelfs dat wordt een razend ingewikkelde taak.

Je zou ervoor kunnen zorgen dat er een heel nieuwe partij ontstaat. Een linkse, maar veel liever nog (als je aan de intenties van de stichter tegemoet wil komen) een rechtse partij.

Dan moet je wel een einde maken aan de kletskoek die Omtzigt nog steeds op de NSC-website verkoopt. Namelijk dat ‘onze democratische rechtstaat toe is aan herziening’.

(Als je de betreffende zinsnede schrapt ben je meteen van die taalfout af. Omtzigt – wat doet hij na zijn vertrek trouwens nog op de site? – maakte zich sterk voor de vaderlandse identiteit. Maar hij slaagde er blijkbaar niet in teksten in foutloos Nederlands te produceren).

Rechtse partijen vinden niet dat de ‘rechtstaat toe is aan een herziening’. Rechtse partijen zijn van mening dat er te veel vluchtelingen in het land zijn en dat daar subiet een einde aan moet komen. Moet je daar de rechtsstaat (om het ding correct aan te duiden) voor veranderen, vooruit dan maar. Maar alleen daarvoor.

Je zou dan, in plaats van de zinsnede van Omtzigt, kunnen schrijven dat ‘Nederland weer op één moet komen’ en dat dat ‘Marokkaanse tuig’ moet oprotten.

Het probleem is alleen dat zo’n partij al bestaat. Ze heet de PVV en is heel duidelijk over haar doelstellingen.

Misschien is het toch beter het NSC te hervormen tot een linkse partij. Je kunt je enorm druk maken over ‘de rechtstaat’ (om die zo maar aan te duiden) en pleiten voor een referendum. Dan kan iedere Nederlander tenminste zeggen wat hij (of zij vanzelfsprekend) vindt.

Alleen: zo’n partij bestaat ook al. Ze heet D66 en ze heeft vooral de medezeggenschap van de burgers voor ogen. Daarmee is ze wel een paar keer lelijk op de koffie gekomen (bijvoorbeeld bij de volksraadpleging over de Europese grondwet in 2005). Maar voorlopig heeft ze haar idealen nog niet prijsgegeven. Zij het met sterk wisselend electoraal succes.

Dat is de tweesprong waarop het NSC staat. Misschien geen ideale keuze, maar ze moet er een maken. De partij handhaven op haar huidige standpunten lijkt me geen haalbare kaart. Je moet naar links of naar rechts. Stilstand kan niet, want dat is de dood in de pot, in elk geval in de peilingen.

Je kunt de partij natuurlijk ook opheffen. Helemaal niet zo raar als degene die haar opgericht heeft er tussenuit knijpt omdat hij het te vaak tussen de oren heeft gekregen. Er is wel een zekere moed voor nodig. Maar alles is beter dan kiezen voor een vaststaande ondergang.