Spannende dagen voor de regeringscoalitie (wanneer niet trouwens). Dit samenwerkingsverband van de PVV, de VVD, het NSC en de BBB heeft in de Tweede Kamer een vrij ruime meerderheid. Maar in de senaat komen deze partijen acht zetels tekort. Het NSC is er niet eens in vertegenwoordigd. De vier zijn dus voor elk wetsvoorstel aangewezen op steun van de oppositie.

Nu is dat mogelijk geen probleem als ze opperen om het aantal asielzoekers te beperken, want in elk geval willen JA21, SGP, FvD en 50PLUS dat ook. Deze partijen beschikken samen net over voldoende zetels om een dergelijk voorstel aan een meerderheid te helpen.

Maar het politieke leven bestaat uit meer dan vluchtelingen. Daar komt PVV-leider Geert Wilders nu ook achter. Neem de onderwijsbegroting. De coalitie wil daarop voor niet minder dan 2 miljard euro bezuinigen. Ze wil onder meer op termijn een langstudeerboete invoeren, wat betekent dat je moet dokken als je door ziekte of andere pech langer over je studie doet dan normaal. Ik kan me niet goed voorstellen dat de bestaanszekerheidsapostel Pieter Omtzigt van NSC daarmee ooit akkoord is gegaan, maar blijkbaar is dat wel zo. Verder heeft het kabinet nog veel meer nare maatregelen in petto.

Een deel van de oppositie probeert de regeerders tot andere gedachten  te brengen. Dat deel bestond uit CDA, ChristenUnie, SGP, JA21 en D66, maar die laatste partij is daar inmiddels uit weggevallen. Er is weliswaar al 650 miljoen van de 2 miljard afgegaan, maar partijleder Rob Jetten vindt het allemaal niet voldoende. Geen nood, ook CDA, ChristenUnie, SGP en JA21 kunnen de benodigde acht zetels leveren.

De leiders van deze partijen onderhandelen al wie weet hoe lang met de aanvoerders van de regeringspartijen over deze ingewikkelde situatie. Die laatsten kunnen het wel op een clash laten aankomen, maar het valt lang niet uit te sluiten dat die er dan ook komt.

Dat zou betekenen dat de onderwijsbegroting in de senaat sneuvelt, iets wat zelden gebeurt. Normaal gesproken blijft dan het geld van de vorige begroting staan, wat voor Dick Schoof en zijn ministers tot een aanzienlijk financieel gat zou leiden.

Nu is een conflict tussen kabinet en Eerste Kamer zeker niet ongewoon. De kabinetten-Rutte hadden vrijwel nooit een meerderheid in de senaat. Niettemin slaagden ze er toch steeds in hun voorstellen door de senaat te krijgen. Misschien was Mark Rutte wel een handiger politicus dan Schoof, die tot voor kort alleen als (top)ambtenaar werkzaam was. In elk geval heeft Schoof niet de medewerking van een ‘bevriende’ oppositie, zoals Rutte meestal wel. De verhoudingen in politiek Den Haag zijn sinds november vorig jaar dusdanig verhard dat de kans op een welwillend clubje niet meer zo groot is.

Hoe dan ook zit er voor de regeringspartijen weinig anders op dan de oppositie maar haar zin te geven. Dat betekent weliswaar dat er slechts voor 1,3 miljard bespaard kan worden op onderwijs, maar alternatieven zijn er vooralsnog niet.

De coalitie kan beter ook maar opschieten. Donderdag had de onderwijsbegroting door de Tweede Kamer moeten worden goedgekeurd. Daar is al enig uitstel bij gekomen, maar lang wachten kan niet meer. De senaat, formeel een chambre de reflexion, kijkt reikhalzend uit naar de cijfers.