Het is niet meer dan een peiling. Praktische gevolgen zijn er niet. Desondanks betekent het een opsteker dat de PVV serieus begint te dalen in de kiezersgunst. Uit een onderzoek van Ipsos I&O blijkt dat de populisten nog maar 40 zetels over zouden houden als er nu verkiezingen waren. Dat zijn er nog altijd 3 meer dan ze er op 22 november wisten weg te kapen, maar in de vorige peiling van het bureau hadden ze er nog 44. En ze hebben niet zo heel lang geleden zelfs op 50 gestaan.

Eindelijk komen de kiezers dus tot inkeer. Hopelijk zet die trend door.

Het opmerkelijke is dat de achteruitgang van Geert Wilders en de zijnen niet zozeer wordt veroorzaakt door links, dat toch in de oppositie de toon aangeeft. GroenLinks-PvdA krijgt er dan wel volgens Ipsos I&O 2 zetels bij, maar bij D66 gaan er 2 verloren. Overigens had Verenigd Links zijn winst al te pakken in de vorige poll van het onderzoeksinstituut.

Het bijzondere in deze peiling is de vooruitgang bij het CDA. Dat boekt niet minder dan 3 zetels winst. Gevoegd bij die ene die het in de eerdere raming van Ipsos I&O al had, komt het daarmee op 9. Van ‘we run this country’ is weliswaar nog geen sprake, maar de ontwikkeling doet vermoeden dat de christendemocraten aan een wederopstanding bezig zijn.

Zou de koerswijziging die onder Henri Bontenbal is ingezet toch succes hebben? Het CDA is onder zijn leiding opgeschoven in progressieve richting. Als niks meer helpt moet dat in vredesnaam maar, zal de partij hebben geredeneerd. Misschien dacht ze wel: in Godsnaam. Want helemaal afscheid van de Here heeft het CDA niet genomen. De eerste letter in zijn naam betekent nog altijd ‘christen’.

De peiling zal door het NSC en de BBB met ergernis worden bekeken. De leiders van beide partijen zijn immers afkomstig uit het CDA. Het NSC houdt volgens Ipsos I&O slechts 11 zetels over. De BBB moet het doen met 8. Dat zijn er weliswaar 2 meer dan in de vorige poll, maar 1 minder dan het CDA er krijgt.

Vooral voor Pieter Omtzigt, de baas van het NSC, moet het een hard gelag zijn om bijna door zijn oude partij te zijn ingehaald. Twee jaar geleden was hij nog haast lijsttrekker geweest van de christendemocraten.  Alleen een heel klein verschil met Hugo de Jonge zorgde ervoor dat die de leiding in de partij op zich kon nemen.

Toen Hugo na korte tijd voor de eervolle plek bedankte, zou Pieter alsnog de nummer 1-positie hebben kunnen bezetten, maar de partij koos in haar wijsheid voor Wopke Hoekstra. Waarna Omtzigt zijn toch al niet geringe populariteit nog wist te verhogen in de ‘functie elders’-rel. Enige tijd was hij de veruit meest geliefde politicus van het land.

Maar de oprichting van een eigen partij, en de toetreding daarvan tot een extreemrechtse coalitie, heeft Omtzigt voornamelijk windeieren gelegd. Inmiddels noemt hij het nieuwe kabinet met nadruk ‘extraparlementair’, en van ‘coalitie’ mag je wat hem betreft ook al niet meer spreken. Hij heeft het in elk geval liever over ‘samenwerkingsverband’.

Wie weet heeft hij wel spijt dat hij niet bij het CDA is gebleven. Te laat, vrees ik.