Kort voordat de destijds razend populaire Pieter Omtzigt ruim een jaar geleden Nieuw Sociaal Contract oprichtte, werden hem nog prachtige resultaten voorspeld. Niet minder dan 46 zetels zou deze formatie kunnen halen. Veruit de grootste in de Tweede Kamer zou zij worden.

Maar toen Omtzigt daadwerkelijk naar de notaris stapte om zijn partij boven het doopvont te houden, moesten de koffiedikkijkers erkennen dat hun prognoses wel erg rooskleurig waren geweest. Ze schroefden de verwachtingen voor NSC terug naar een zeteltje of 30. Nog steeds genoeg om de eerste partij van het land te worden, daar niet van. Maar de sky was toch niet langer de limit. Buitensporige vooruitzichten verdienden bijstelling.

En het werd nog erger. Uiteindelijk vonden op 22 november verkiezingen plaats. NSC verwierf daarbij slechts 20 zetels, goed voor een derde plek.

Omtzigt reageerde niettemin opgetogen, want wat moest hij anders? Samen met PVV, VVD en BBB begon hij aan de kabinetsformatie.

Snel ging het allemaal niet – vooral door het voortdurende getwijfel van de Heilige Pieter – maar op 2 juli vorig jaar was het dan toch zover. Het huidige kabinet kwam tot stand. Dat stond onder leiding van Dick Schoof, een voormalige topambtenaar. Want de partijleiders zouden allemaal in de Tweede Kamer plaatsnemen.

Ook PVV-leider Geert Wilders. Tot zijn uiterlijke woede, al was hij vermoedelijk stiekem opgelucht. Wilders houdt niet van compromissen sluiten, zoals een premier toch betaamt. Hij valt liever aan. Hij is een typische oppositiepoliticus.

Eigenlijk is Omtzigt dat ook, maar hij wist niet van zijn positie als ideaal Kamerlid te profiteren. Al snel begon NSC te zakken in de peilingen. 20 zetels werden er een stuk of 14 en toen minder dan 10. Deze week kwam de genadeklap: volgens het tv-programma  EenVandaag houdt de zo gloednieuwe partij van Pieter maar 3 zetels over. 3!

Dat is minder dan het CDA, de partij van oorsprong van veel NSC’ers, er nu heeft. Minder zelfs dan BBB of Forum voor Democratie er zouden halen. Met 3 zetels zou het clubje van Omtzigt tot de kleintjes behoren. Het zou geen enkele rol meer kunnen spelen in de Nederlandse politiek. Het gemor in deze kringen is dan ook niet van de lucht.

Want je kunt wel je bedenkingen hebben bij kiezersonderzoek, maar 3 is enorm weinig. De kans dat een partij er dan bij verkiezingen toch 20 of 30 haalt is miniem. Uiterst miniem.

En Omtzigt is niet in staat verbetering in de situatie te brengen. Hij zit ziek thuis dus hij heeft zichzelf uitgeschakeld. En zijn vervangster, nummer 2 op de lijst Nicolien van Vroonhoven, maakte tot dusver een zeer povere indruk. Van haar moet je zeker geen wonderen verwachten.

Hangt het voortbestaan van het kabinet aan een zijden draadje? Het schijnt – je moet in een situatie als deze op geruchten afgaan – dat Wilders blij is met het verlies van NSC. Hij heeft vanaf het begin een hekel gehad aan Omtzigt, die voortdurend de nadruk legde op staatsrecht en grondwet. Wilders kan het staatsrecht niet schelen en de grondwet zo mogelijk nog minder. Hij is maar op één ding uit: weg met de asielzoekers. Of op zijn minst minder, minder. Zijn motto luidt: Nederland voor de Nederlanders, wie dat ook mogen zijn.

Naar verluidt hoopt Wilders op het vertrek van NSC uit de coalitie. Weliswaar is die dan haar Kamermeerderheid kwijt, maar als er een stuk of vijf ‘gedogers’ overblijven kan het kabinet verder regeren. Zij moeten Schoof en zijn ministers blijven steunen. Misschien dat een typische NSC-bewindsman als Eddy van Hijum is te vervangen, maar de rest kan aanblijven. BBB – een gehoorzame bijwagen – en VVD zullen er vermoedelijk niet vandoor gaan, want die zijn belust op de macht. En op minder vluchtelingen uiteraard.

Volgens verhalen wil Wilders dat het liefste. Of je blij moet zijn met een dergelijke ontwikkeling is uiteraard de vraag.